ÖFKE ŞİİRLERİ

Hayata,yaşananlara ve bunca geçen zamana öfke doluyum.
Yıllardır yaptığım tüm fedakarlıklara,
Kendimi düşünmeden,atıldığım ateşlere,
Değmeyecek kişilere verdiğim emeklere
Öfke doluyum.

Çok yakınları bile nasıldır düşenin,anladım.
..

Derinliklerini sevdim bu okyanusun; itinayla sarıp sarmalayışını,göğsüne basıp saklayışını ve kimseyle paylaşamayışını.Sevdalıydım vurgunlarına; ansızın inen,cigerlerime kan püskürtüp dudaklarımdan kan tükürten o derin darbelerine.Bazen ellerinin üstünde tutup uyutmasına bazen dev dalgalarla üstüme yürüyüşüne...Kaybolurken derinliklerinde güneşi parçalayıp ışık ışık tenime indirmesine.Vurgun yerken kalbimden,başka bir kalpte yerden yere vurulurken,saatler her saniyesini dakika kurşunlarıyla tek tek vururken vurgundum derinliklerine.Ruhunda barındırıyordu tüm duyguları; aşk,acı,öfke,inat gezerken derinlerinde,yüzeyinde saklıyordu mutlulukları ama kucak açıyordu kendini sahipsiz hissedenlere..Ufukla birleştiği yerdeydi umutlar karşıdan bakınca,oysa en büyük umutlar dibe vuran,kaçacak yeri olmayanların gönlündeydi.Ne kadar derin severse insan o kadar ağır kaybediyordu...Çok derin sevmiştim ve çok ağır kaybetmiştim,şimdi ayaklarımda ağırlıklarla çok derinlere gidiyordum adım adım.Kaybolurken derinliklerde güneş parçalanıp ışık ışık iniyordu tenime,vurgun yerken kan doluyordu ciğerlerime,dev dalgalar siper çekerken üstüme kayboluyordum yavaş yavaş.Yukarıdan bakınca gördüğüm mutluluk,aşağıda acıya,öfkeye dönüşüyordu ve buluşuyordu sahipsiz kalanlar.Geceleri yakamoz yakamoz yüzüyordu son umutlar suyun üstünde ve beyaz gelinliğiyle biri daha katılıyordu kaybedenlere.Bu sendin; usul usul sokulurken derinlere öksüz kalan yanını dolduruyordun ya da kaybettiğin,gidişine aldırmadığın,yüreğinde yerden yere vurduğun birini arıyordun belki de...
..

Gözlerimde ki öfke yakar gözlerini,
Sakın karşılaştırma,gözlerimle gözlerini...
..

Gün ışığı kirlendiyse,
Güneş öfke kusacak.
Toprak kavrulacak,
Toprak susacak.
Öfke kusacak evren,
Kıyamet bizden kopacak.
Lanetlenecek sayemizde evren,
..

Saçlarımda sonbahar ve içimde kasıgalara teslim bir güz mevsimi...bir tatlı huzuralma telaşı bu şehirle yeniden barışmam...martıların ışık beyazı kanatlarına takılı,eski bir aşk hikayesinin döküntüleri yollarımda...yüzünü sakladığım her yer yırtık,kim aldı tozunu bu hatıraların...hiç bir şarkı benim değil artık,hiç bir fotoğrafta yok aslında gözlerim...yağıp geçen ve bende geçmeyen,kirli,yitik bir öfke yağmuru tenimi ıslatan....döke saça harcadığım aşk; sorgusuz,sualsiz,çırılçıplak..ve yokluğunda,ben yeniden doğmayı bekleyen,teni buza kesmiş bir cesedim.....

*

Şehrin tüm ışıkları yandığında...sessizce söndü tüm telaşım,alıp başını giden düşlerim...sevişmelerim...sevilerim...kaldırımlara eridi tenim...bir lanetin paslı tadı yüreğimde...dudağımda,bin bir küfür...unuttum diyebilmek için,bir kez daha eksildim işte....
..

Hased, öfke, kıskançlık, kin ve keder
Hepsini toplasan beş kuruş eder
..

yağmur yağıyor
damlacıklarında bin bereket
damlalar büyüyor
büyüyor ansızın
durmuyor yağmur
damlalarında bin öfke
işte böyle güzelim
..

Sevgiyle çözülür her dertler
Mayası sadakat ve sabırdır bilirsen eğer
Öfke kin derman olmaz birikir kederler
"Ne ekersen onu biçersin" demiş büyükler.
..

Sakın sinirlenip te ortalığı yıkmayın,
Bütün kötülüklerin anahtarı hiddettir.
Durduk yere siz kendi kendinizi yakmayın,
Bütün kötülüklerin anahtarı hiddettir.

Öfke kulu hasta edip yatırır demişler,
Öfke tüm iyilikleri götürür demişler.
..

GURURLU AŞK

Darılmışsın yine sevdiğine
Gerçek miydi bu öfke
Birden gülümsedin yine
Yürekten miydin gülerken
Bir öylesin bir böyle
..

Toplumda önünü ve arkasını hiç düşünmeden hemen fevri davranıp,
Acele bir öfke ile kızdığı şey neyse şaşırtan çıkışlar ve sözle saldırılar yapan
Öyle şaşkın insanlar vardır ki, bunu önlemenin imkânı yoktur.
Bu durum karakter yapısı ile ilgilidir ve değişmesi kolay olmayan bir huydur.

Bu gibi insanlar, kızdıkları ve hedef aldıkları insanı mahvetmek için
Kendi kendilerini de mahvetmeyi göze alırlar.
..

Ben sana kızarsam, su üstüne öfke yazarım,
O yazı orda durdukça, ben hep sana kızarım.
..

Bitmeyen öfke,
Aşk.
Bitmeyecek de...
Meşk.

Bu çağda
kurtulmak için uğraştığımız, işkence sandığımız ne varsa,
..

Bir gün dostlar düşman oldu
Taraf oldu insanlar
Cana can....
Neye vardı bu öfke
Kime kardı bu öfke
Çocuk gözler şaşırdı
Oyuncaklar saçıldı
..

Vahşi bir hayvan gibi yıllardır düşlerimin zindanlarında mahpus tuttuğum “öfke ve isyanım” başını nihayet umutlarımın rahminden dışarı çıkarırken daha çok beni korkutan bu doğum sancısına mani olmak ve korkuyu henüz embriyo halinde iken onu cenin haline getiren sebepleri umutların rahminde boğmam gerekirdi.
Lakin mücadele için kullandığım yorucu mesai kafi gelmedi.Hiddet ve umudu yitirmekten duyduğum yeis dalga dalga vücudumu sarmaya ve benliğime hakim olmaya yeltenirken, harareti daima artan bu yakıcı hiddet, hasretleri öfkeye, vuslat anının özlemini yalana ve bu yalanlar da beni çıldırtıcı bir düşmanlığa doğru taşımaya başladı.
İçimde var olan tüm kötülükler sanki ölüm uykularından uyandırılmışçasına mezarlarından dışarı zafer çığlıkları atarak çıkmaktalar! ..
Umudu yaratan sebepler “umudun adandığı insanın” gözlerinde ve dudaklarından dökülen ihtiyari cümlelerde üflenen mum ışığı gibi kaybolup zayi olurken, ihtimaldir ki; cenin de doğum anına yol almaya başlamıştı.
İnsanın merhamet dolu yüreğinde” zaman zaman da olsa” dürtülerek uyandırılan ve yabancısı olduğu acımasızlık sanki” ikinci bir kişiliğin” doğumunu müjdelemekte! ..
Hayata bakışın asli unsuru olan” ümit ve tevekkül” cümlesinden mefhumlar, yere düşerek tuz-buz olmuş cam parçaları gibi ortalığa saçılırken yarınların anlamsızlığı gerçek yüzünü göstermeye başlıyor.
Bu günün yarınlara ait çabası ve kurulan düşler artık bir karabasandan farksız. Hangi umutların yarının hangi hayallerinin üstüne bina edileceği tam bir muamma..
..

Haksızlığa uğrayınca,
Aldatıldığımıza inanınca,
Kullanılmışlık duygusu,
Hakim olunca insana,
Tepki veririz anında,
Öfke denen duyguyla.
Koruyucu rol oynar,
..

yazmak öyle birşeydi ki... yazılmayı gerektiriyordu herşeyden önce... yani kalbime kazımalıydım seni... ve sana yazılmalıydım... sonsuza kadar... ya tamam yazdım... ama kazımadım hiçbirini... tamam denizci açıldı her seferinde... ama dönebildi de... kardan adam her yaz erise de... her kış yeniden dirilmedi mi... rüzgarların sebebi kalmasa da... antalya`yı dövmedi mi vura vura... hayır bir öfke değildi... öylesine şiirler yazdım işte... şişelerde biriktirdim... denize sor... her biri bir köşede... hiçbiri geri dönmese de... O yürek hala yerinde... önce bir yığılma sesi duyuldu titrek dizelerinde, ellerinden anladım heyecanını... sonra isminden hem özünü... hem canını... ortaya koyacağını... düşünmeden 'varım' dedim... hayır ne karı... hesap bilmem... ben koşarım ateşe... yanacağımı bile bile... böyledir benim köylerimde... karşılıksız verilir... söyler türkülerim de... hayır gözlerini görmedim... ne renk bilmiyorum... kaç yaşında sorma bana... sesini duydum sonra sonra... sessiz ve derinden... ve kalbimin bir yerinden... tutuluyordum ya... konuşamıyordum... ama anlaşıyorduk... görmeden... konuşmadan... bu şehir uyur ben ona yürürken her gece... bahar çöker yollarıma... kollarımda taşıdığım hece... 'evet' ve 'hayır'lar arasında... 've' ile bitmeyen cümleler gibidir hayat... O`nun yollarında... son sözü söylenmemiş...
..

Öfke gözlere indirir perde
Hasetlik düşürür binbir derde
Eğer dost olursan bir namerde
Hiç kalkamazsın düştüğün yerde
..

,,Kalp,,kalp deyince, aklıma hep cam parçası gelir ve ben hep kalbi bir cama yada aynaya benzetirim... Kalp kişinin aynasıdır. her baktıgında gerçegi yansıtır. Kalp cam gibidir kırılgan, narin, şeffaf,
Bazan tozlu, bazan kirli.. Kalp deninilince sıfatları saymakla bitmez.. örnegin,, sevgi- öfke.. Aşk- nefret.. BENCİL. VE MÜTAVAZİ...Kalp öyle bir şeydirki anlatmakla bitmez... her şeyden önemlisi bir et,parçası deriz... ama o koca dünyayı içine alır herşeyinle,,, güzeli yada çirkini. ama en önemlisi yücelerden.. yüce, ALLAH..C.C. Aşkını sıgdırır... ve yüce gönlümüze sıgar ve YARADAN her şeyden münezehtir..şükürler olsun ki biz insan olarak yaratıldık.. Kalp en degerli varlıgımızdır.. öyledirki, bedenden manaya açılan tek kapıdır... sevgiler.. yaban gülü.
..

Öfke aklın
Akıl cehaletin
Cehalet insanlığın düşmanıdır.

11/12/2008
..