ÖFKE ŞİİRLERİ

Dostunun sevabından medet umulmaz
Onun abdestiyle, namaz kılınmaz
Çalışan yorulur, buyuran yorulmaz
İş inada, öfke hırsa dönüşür.

Yürünmeyen yolları dikenler sarar.
Sevilip sevmeyen yar, neyine yarar
..

Öfke de aşk gibidir yakar.
Aşk kor ateştir
Öfke zemheriden de soğuk.

Nefret merhametsizdir
Aşk ise sade merhamet, sade şefkattir
Sarıp sarmalar seni.
..

Sanirlar ki deniz yalniz mavidir günü dogursa da gece, geceyi dogursada gün. Sanirlar hep aynidir deniz. Oysa denizin siyahi daha yegdir mavisine kendine has bir gizemi vardir. Tipki senin gözlerin gibi. O yüzdendir gözlerinin bana denizin siyahini hatirlatmasi. Öylesine bendir öylesine sen bakar ki baktiginda gözlerin. Bunu cogu kez sen dahi bilemezsin sanirsin ki alêlâde bir bakistir yaptigin. Önünü görmek icin, olani biteni algilamak icin. Bilmezsin Denizin mavisini degil siyahini andirir gözlerin bana özlemle bakmaya kalktigim zaman. Hani sarkilar yazilir rengine siirler dizilir sira sira deniz gözlüm diye. Hep insanin aklina mavisi gelir denizin halbuki hic bilmezler gün geceyi dogurdugunda denizin maviligi birakip huzur dolu siyahina büründügünü. Bilmesine bilirler belki de islerine gelmez bakar körlerin siyahini görmek denizin. önünde duran bakisinla degişir, olan biten baktiginda onlara anlam kazanir. Huzurdur siyah bilmesede bakar körler anlamasa da anlayip inkâr etsede. Seni de inkâr ederler ama bu varligini ben oldugunu benden oldugunu degistirmez ki. Varsin onlar siyahini denizin redettikleri gibi senide redetsinler. Bu red ne götürü ki benden sitem disinda öfke disinda. Varsin gitsin sitem öfke benden isik yillarinca uzaga alsin siddetimide yanina yârenlik etsin diye. Bir sen bir denizin siyahi birde denizin siyahini andiran gözlerin. Gerisi hepten palavra. Olsa ne olmasa ne ücünüz bende kaldiktan ücünüzde ben olduktan sonra. Denizin mavisini degil siyahini andirir gözlerin. Onun kadar karanlik onun kadar tarifsiz huzur dolu onun kadar gercek onun kadar ben. Ah sen ah sen. Ben mavini degil siyahini özledim senin. Gözlerini tenini ellerini belki sadece sende kalan beni. Farki yok ki hepsi sana cikar yollarin. Denizin siyahi, ten, göz, el, aynadaki ben. Simdi sessiz bir susustayim gittiginden beri. Bir gün evet bir gün sesiz sususlar gülen kahkahalara dönecek. Zaman mekân ayirt etmeksizin. Yeri günü belli degil. Yani aslinda belli ama bir ben birde sen bilmiyoruz vuslati. Tek bildiğim az kaldi sessiz sususlarin bitmesine. Denizin mavisini degil siyahini andirir gözlerin firtina öncesi sessizlige benzer sususmalari yüregimin

Tarih: 05.09.2007
Saat: 23:19:58
..

ömrü çalınan çocuklara……

Gün doğuşunda matemle tazelenir coğrafyam-adı konulmamış bir düşmanlık serpilir sokaklara-ve öfkesi sokaklara akar çocukların-çocuklar ki göbek bağları öfkeyle kesilen-katledilemeyen bir dilin taşıyıcıları-ölüm oranı yüksek doğumların istatistik kalıntıları-çocuklar-çocuktular-ellerindeki taş izleriyle-mahkûmlar-ağır mahkûmlar

Devlet-katliam ustası-sokaklardaki korku-dersim-zilan-jitem-korucu-biber gazı-cop-faili meçhul-çocuğun etindeki dişler, etimdeki dişlerdir-gencecik bedenimden-ömrümü çalan-yaşam hırsızı-arsız-utanmaz

Şimdi sokaklarda yokluğu teşhir ediliyor adaletin-şimdi adalet, çocuğun sırtında mermidir, devlettir-kırılmış dişlerimdir-genzimdeki biber gazı-annemin saçlarından sürüklenmesi-babamın onurunun kırılmasıdır-panzerdir-kanserdir-ölümdür
..

Öfke baldan tatlı olur diyorlar,
Tatlı olsa onu yerler be gülüm.
Öfkenin bal ile ne ilgisi var,
Öfke acı, bal tatlıdır be gülüm.

Keskin sirke küpe zararmış derler,
Sen ne küpsün ne sirkesin be gülüm.
..

Sen,
Öfke duyacaksan
Doğru adama
DUY...

Sen,
Öfke yutacaksan
..

Dallı budaklı ağaça benzeriz
Hepimiz kaynamış etle kemik gibiyiz
Bütünüz bir olmuş yüreğimiz
Lazıyla çerkeziyle kürdüyle türküyle bir milletiz
Bu öfke bu kin bu düşmanlık neden? ...

Taş kurşun yerine gül atalım
..

Apansız bir hiddet duygusuydu,
Kelimelerle anlatılamayacak bir öfke seli,
Ramak kalmasıydı deli bir öfke patlamasına
Onu uyandıran toprağın altında.
Sadece bu toprağı üzerinden atmak kalmıştı şimdi,
Tozlarından silkinmek,
İlkbaharı beklemek,
..

Öfke de kutsaldır
En az aşk kadar
Onursa söz konusu olan
Delikanlı bir yürekse oynanan.

Öfke de kutsaldır
En az aşk kadar
..

Öfkelenmek şeytandan, şeytan en büyük düşman.
Öfkesine yenilen sonunda olur pişman.

“Şeytanlar ateştendir, öfke şeytanın işi.
Abdest aldığın zaman, su söndürür ateşi.”

Resul böyle buyurur. Kulak verin bu söze.
..

Öfkemi dindirecek bir şeymiş gibi kapatıp radyoyu en yüksek sesimle çalınmaya başlanan türküyü söylemeye, içine girercesine, hem de içime sokarcasına söylemeye başlamışım. Başkasının eli uzanıp ses düğmesini kapatmış ve bir diğer başkası da türküye başlamış ve durup tüm dikkatimle izlemişim kadar net olarak hatırlıyorum yaptıklarımı. Üstelik tüketmek istercesine türküyü hınçla ve tüketircesine sesimi bağırarak başlıyorum. Dinlemiyorum ama sesimi, dinlersem söylemekten vazgeçeceğimi çok iyi biliyorum.

'Ağlama yar ağlama anam
Mavi yazma bağlama
Mavi yazma tez solar anam
Ciğerimi dağlama.'

..

Hey insan oğlu ne bu öfke?
Kendimiz yakıp yıkdık bile bile,
Bu ne hırs bu ne öfke?
Yakışıyor mu insan oğlu bu bize?

Acımadık hep yıkdık,
Olmadık yerde savaş çıkardık,
..

Öfke ile oturan, zararla kalkar derler…
Doğru sözdür. Zarar, öfkenin şiddetine bağlıdır…
Bazen sıra dağlar yıkılmış gibi olur.
Bazen de gönülde depremler olur…

Öfke korkutur, sevgiyi azaltır, dostluğu yıpratır.
İnsana bir yığın haksız ve yanlış kararlar aldırır.
..

Başıma gelmez dediğim onca şeyi yaşadım da, kalbime değsin istediğim elini bile uzatmadı.Şimdi ben neresinden tutayım hayatı, hangi tedirginlik açıklar durumumu. Hangi öfke daha çok benimkinden. Yapma diyorum bazen kendime, yapma. Bakma yıldızlara, tutma o dilekleri, kurma o hayalleri. Sen bozuk eşyaları bile tamir edemiyorsun, sağlam el çıkar mı sana bu oyunda. Otur efendi efendi, bak işine.zaten canın ne zaman biriyle dertleşmek istese, ya rakı söyledin, ya sigara yaktın..
..

“””İMKANSIZ HIRSLARIN PEŞİNDEN KOŞUP TÖKEZLENME BU””” diyorum...
“”HIRS VE ÖFKE İKİZ KARDEŞ DÜŞÜNCE ZİNCİRİNDE””” sabahı zor olan geceler de uzadıkça uzuyor kulvar... Koşu alanının sonu hiç görünmüyor...
sigara üstüne sigara patlatıyorum.. Ciğerlerim öfkeden, çok, çok yanıyor.
BİR KÖŞEDE ÖFKE BİR KÖŞEDE HIRS...NE TÜKENMEZ BİR BECERİSİZLİK BİR BAŞ EDİLEMİYOR.
Bir yanık kokusu giriyor genzime duygusallık dumanıyla.
DUYGUSAL BİR DÜŞ DÜŞÜNCENCESİ DÜŞÜYOR GÖZLERİMDEN YÜREĞİME,
TANIYOR YÜREĞİM ÖZ KARDEŞİ DUYGUSALLIK, ÖZ KARDEŞİ DUYGUSALLIĞIN BAKIŞLARINI...
..

Ateşe üşüşen kelebekler gibi yanan.
Sonra tekrar tekrar uçuşan,
Gün yüz görmemiş sözlerle yazdığım
Öfke dolu şiirlerim de var benim.

Bir bedevinin serap hayaline kızgın,
Bir annenin yavrusuna olan şefkatine darılan,
..

böyle sevgilerden uzak,böyle yapayanlız kalmamalıydı bu yürek
gözyaşlarımda kalbimin sancısı,yüreğimde öfke ateşi
böyle hırçın,böyleöfke dolu akmamalıydı gözyaşlarım
böyle yanmamalıydım,öfke ateşiyle alev alev
yüreğimde dehlizler,ruhumda girdaplar
ben hep böyle alacakaranlıklar içinde yapayanlız
yanıyor yüreğim,sızlıyor kalbim,sancıyor gönlüm
..

Sonsuz mavinin içinde bir yüreğim,
Öteki aydınlıkları süzüyor mavinin inadına kızıl bir akşam griliğinde
Ve öfke öfke kanat cırpıyor martılar deniz tadında bir ufka
Ki ellerin saklanmıs çizgisinde
Ve yorulmuşluk şarkısı gagalarından süzülüp gelen...


..

Üşüyorum temmuz sıcağında, benim yüreğimde zemheri zehir gibi.Lapa lapa kar yağıyor duygularıma,Yağan kar buz tutuyor ve Sarkıtlar oluşturuyor yüreğimin en kuytu köşelerinde.. Sonra.....Ben yine üşüyorum temmuz sıcağında! Sarkıtlar dayanamayıp yüreğimin isyanlarına; kopuyor birer birer tutunduğu acıların dehlizlerinden Ve gözpınarlarıma doluyor birbiri ardına dökülen yağmur damlaları olup! .Kimi öfke, kimi isyan,kimisi kocaman bir hiç olup süzülüyor gözpınarlarımdan ürkek,kırgın ve bir o kadar asi.Ben hala üşüyorum temmuz sıcağında. Buz tutmuş, boran vurmuş yüreğimle..Ve sonra kış güneşinde açan kardelen misali yavaş yavaş ölüyorum boynumu büküp yüreğimin zemherisine dayanamayarak temmuzun sıcağında.....
..

Sayfaları doldursam bitermi hasretin,dönermi ummandan son nefesin.Kelimelerimi sırtladım,sana gelirken özlemim,hasreti yürek yangınını söyleyecek söz bulamıyorum.Özledim demek yetmiyor kelimelerle vicdan savaşında.Biliyorum ki beni duyuyorsun,biliyorum ki ben senin yine en küçük sevgili kızınım...Değil mi baba? ...evet de....söyle baba! ! ! Öyle bir yangın bıraktın ki yürekte,ne ben söndürebiliyorum zamansız ayrılığın ateşini,ne de düşlerimde ki sen,anlamsız boşluğu....Ölüm, şehrin yanlızlığının her yanını sarmış yine bu gece.İlk defa ölümden korkmuyorum.İlk defa bilmediğim bilmeceye kafa tutuyor beynim.Seni sensiz yaşamanın verdiği vicdan,elimi uzatsam tutabilecek kadar yakınken....keşkelerin savaşında boğuluyor zaman...Yılların yorgunluğu,Küskünlüğü taş koydu yoluma babam! ! ! Umutlar taşıdım hep düş mavisinde,bekledim bu öfke birgün dinsin diye.Yol ayrımının çıkmazında bir ben kaldım...bir ben bir ben kaldım....Uzandım tabuttaki yanlızlığına,Öylece yatıyordun boylu boyunca...Yitik günlerimin cenazesi....hadi kalk! ! ! .....sarıl sende boynuma....bakma bana öyle...git de kal de....bana öldüm demee....deme! ! ! Sen ki bu hayattaki cesaretimdin,sen ki umutsuzluğumu dayadığım dağımdın,sen ki sözlerini yemin bellediğim atamdın babamdın! ! ! Yarı yolda bırakmak varmıydı bu kitapta...Yüreğim yangın yeri..söyle kim söndürür bendeki bu seli.Ben üşüdüm sensizlikte,ben ölürüm bu sessizlikte...Beni bu sessizliğe kurban etme babaa...deme bana öldüm deme babaaa! ! ! !
..