ÖFKE ŞİİRLERİ

Ağlayan bulut’un damlası olsam
Yağan yağmurların hamlesi olsam
Toprakta yeşeren cümlesi olsam
Bulutlar rahmetin keser mi bacım

Boş değil yalvarış ulu Mevla’ya
Aç sen ellerini yönel duaya
..

KİN GÜDERSİN

Çok kinin var, çokta öfke
Hoş görseydin kardeş keşke
Dost yüreğim söyler selam
Düşmansan da olur yufka.

..

NE ÖFKE NE KAVGA

Öfke dile gelir, gözler kararır
Nefis şaha kalkar, canavar olur
Gözden perde düşer, yüzler kızarır
Akıl sözü söyler, pişmanlık olur

..

Asıl olan insanın kendi asaletidir,
Otun bile köküne bakılır iken...
Kötü olan nerede olsa kötüdür,
Gül de açsa değişmez o diken!


..

(Tunç İlinden Bakır İline giden kervana dair.)

Yepyeni yabancılıklar için
gün üstüne gün konarken yeni yollarda
her adım tırnaktan kopan bir parça ettir

Öfke biriktirmektir göçmek
..

Gözlerin siyah bakıyor,
Gözlerin kara,
Ellerin de titriyor, neyin var acaba?
Bu sinir bu öfke neden?
Neden bu kadar kin?
Al canımı, Al götür be
Sensiz nefes alınmıyor,
..

Bu Bayramın
kin,
nefret,
öfke,
şiddet
kurbanları.
kırgınlığım ise
..

Kaçıncı ayrılışımız bilmiyorum
Ama bu sefer farklı oldu.
Ne kavga, ne öfke vardı aramızda
Sanki, salkım söğüt türküsüydü sularda
Sanki, bitimsiz rüyaydı uykularda...

Kaçıncı veda edişimizdi bu?
..

Kar isyanımdır
Çığ savaşımdır
Öfke selamım
Huzur özlemimdir benim

Ben Hakkari’yim
Ben Cilo’yum
..

BİZ BU BAYRAMDA VURULDUK

_ ' Biz bu bayramda vurulduk. Kocaman bir bomba düştü üzerimize... Ben 12 yaşındayım, kardeşim 7... Ben görmedim, annem çok ağlamış biz ölünce. İkimizin de küçücük elleri vardı, bulamadılar, yoksa mutlaka bırakırlardı kabrimize...
_Biz bu bayramda vurulduk... Küçücük bir kurşun değdi yüreğimize, meğer
ölmek ne kadarda kolay bir şeymiş. Amerikalı askerler, gösterdiler hepimize. Yinede bir sevinç var içimizde... Biz öleceğiz ve daha güzel olacak Dünya...
_Biz öleceğiz ve daha güzel olacak Dünya... Yoksa siz duyarsız Müslümanlar, döner miydiniz sırtınızı bize... Biz bu bayramda öldürüldük, yanlışlıkla bir tankın paletleri geçti üzerimizden... Mutlaka seyretmişsinizdir, toprağa bulanan cesetlerimizdi onlar… Belki haber bültenlerinde de görmüşsünüzdür. Ben koşuyordum... Kardeşimin ayağı takıldı, onu kaldırmak istemiştim yerden, görmediler, gözleri yok ki tankların... Yoksa öldürmezlerdi bizi. Yok, o kadarda cani olmazlar öyle değil mi? Biz bu bayramda bomba ve kurşun yedik. Öyle can verdi bedenlerimiz… Gıyabımızda cenaze namazımızı kılsaydınız isterdik. Yaşarken zaten yanımızda değildiniz, ama mutluyuz yinede... Biz bu Bayram da evimizde değildik.
_Kurşun insan vücudunu delebilirmiş, bir ev yıkıldığında mezara benzermiş,
..

Gözlerinde ne bir öfke,
Ne de kin gördüm.
Ellerin kadar
Sıcak,
Yüreğin kadar
Mert,
Sözlerin kadar
..

'Dostlar! ...'
dindirmez atılan hiçbir mermi bir toplumun bağımsızlık özlemini,
silemez yüreklerden ne öfkeyi ne de kini.
Sadece öyle sanılır,
tarihte göstermiştir ya,mermiler yanılır.
Kara bir lekedir yazılır tarihin tozlu sayfalarına,
damla damla birikir öfke,durdurulamaz.
..

Öfke fındık kabuğunda
Eller taşın altında
Beklenen uzaklarda
Düşünceler kuş kanadında
Yüreğimiz ağzımızda
Yoksulluk soğuklarda
Ya
..

Öfke gelir yüreğime an be an,
Ne doğru ki, dünyamızda yaşanan,
Vazgeçmişiz güzellikten,sevdadan,
Sokaklarda kan ve barut yoğrulur.

Nasıl göz kırpmadan kıyarız cana?
Bir lokma, bir hırka az mı insana?
..

İstanbul geceleri kısadır
sabahlarca
sofralarda
rakı kokar aşklar
pencerelerden
şiirler şarkılar tüter

..

Paylaşımla yaşar acılarla mutluluğu
Paylaşım ki o en güzeli.
Gün olur öfke kusar karanlık bakışlara,
Gün olur şiirler yazar haklıca
Öyle bir gün olur ki yaklaşmaz olur cahile
Yalnız bir umut ışığı görsün
Kucak açar, sever gülüşler dağıtır
..

Toprakla şevişmesi ile başlar tohum gibi
Asileşir kendine...
Yavaşça büyür..
Kin nefret öfke ile başlar o
Suskun içten içe kök salar..
Acı vererek acıtarak..
Dışa vurgun patlamaya hazır bir volkan gibi
..

"Güzel insanlar güzel atlara binip gittiler." demişti ya Yaşar Kemal, "iyiler çok yaşamaz" demiş ya atalarımız,
"güzelliğin on para etmez, bu bendeki aşk olmasa" deyip gönüller tahtına oturmuş ya ışığa hasret kalan dünyasıyla bizi aydınlatan Aşık Veysel...
İşte biz onlardan öğrenmiş, onlardan dinlemiştik aşkı, sevdayı, hüznü, vedayı..
Zaten öyle değil miydi?
Şu masmavi gök kubbenin altında söylenmedik söz, yaşanmadık an(ı) , hissedilmedik duygu, üflenmemiş köz, öfke duymamış yürek var mıydı?
Ama belki sevgide en kıskancımız ve en bencilimiz;
" ben güzele güzel demem, güzel benim olmayınca" diye ünleyen Karacaoğlan'dı.
..

silik bakışları okunmuyor
belki korku
belki öfke
...
yanıyor dünya, içinde
çocuk büyüyor
sokakta
..

Yüreğimdeki öfke

Hala indirmediysem,
Mutfağımın duvarından resmini.
Sana olan hasretimden değildir bir tanem.
Korkum sana olan öfkemim soğumasıdır.
Seni görmeden geçen zamanlar içinde.
..