ÖFKE ŞİİRLERİ

Ne sıkıntılar çektim
Ne özlemler büyüttüm yüreğimde
Öfke duydum zaman zaman
''Boş ver''dedim çoğu zaman

Seni buldum hoşlandım yaşamaktan
Sevgi selam verdi el salladı kapıdan
..

gün
sıcağını eliyor dört bir yana
can sıkıyor sinek vızıltısı...
itekliyorum zamanı
bir sonraya
boşluk yapış yapış ter
öfke diz boyu...
..

Çıkrık dönüyordu derken
Gülüverdi iplikler
Sarıldı kukaya saçlarım
Tan tarken hala bitmemişti top top

Çıkrık dönüyordu
Gemi yol alacaktı belli
..

Ahrazım,
Dil bilmezim,
Lal oldum gayri
Dilim düşmanımdır.
Zalim hasımımdır.
Öfke atına binip,
Hiddetle lafı etti gayrı,
..

Küçük bir sarayım var
İçinde aldatılmışlığım ve yalnızlığım
Kızgınlık bazen,bazende öfke
Para için aldatılmanın acısı

Para araçtır ben gibilere
Ellere amaçmış
..

CİNNET TARLASI'na girdi;
mayın ekti ülkeye..
korku ve panik serdi,
vahşet çıktı sahneye! ...

KURTULUŞUN YOLU'nu seçti;
kirinden aklanmak için,
..

Merhaba can... Canımdan can çıkarcasına. seviyorum dediğim vefasız adam, merhaba...

Yüreğimdeki sonbaharın kışa döndüğü şu günlerde, sona yaklaşanların aceleci telaşı içinde, cümleleri talan edercesine yazıyorum sana.

Bir zamanlar bakışlarımdan hayatı içerdin hatırlıyor musun? Dudaklarıma takılıp kalan, o yaramaz, çocuksu tebessümü ne de çok severdin. Nasıl da tasasız çıkardı kahkahalar içimden, firari bir sevincin coşkusuyla. Kımıldamadan seyrederdin salınarak yürüyüşümü ve nasıl da dinlerdin, doyumsuz bir melodinin notalardan sekişi gibi ayak seslerimin taşlara düşüşünü. Sonra ayrılık, sonra kahır, sonra yalnızlık besteleyişini...

Oysa nedensiz nedenlerin arasına sıkışıp kalan, cevabı olmayan sorular bekleşirmiş çıkmazların keskin duruşlarında. Her adımda duvarlar dikip durmuştun yoluma. Zincirler vurmuştun gönül bahçenin kapısına ve boynu bükük bırakmıştın, çerçeveleri dökülmüş bir resmin ortasında.
..

Bana adını söyle yazılmamış bir destan başlasın
Bana adını söyle sen bildiklerimden başkasın
Bulutlar şehirlere küstü nicedir rahmet yoksuluyuz
Kuruduk kirlendik artık gözler gönüller susuz
Söyle gökler duysun adın yüreğimi yıkasın

Kardeş kadar yakın bir öfke itti beni kuyuya
..

Bu öfke neden,kavga niçindir?
Hata da kusur da insan içindir.
Yaratılmış insan var mı günahsız?
Günahta sevapta,insan içindir.


Bir can bir defa gelir dünyaya,
..

çok suskunuz kendimize
biraz da mahçup
unutulmuş çocuklar gibi azaptayız

ay zalimdir sevgilim!
aşklar da
bir çığlık gibi çömelmişiz hayata
..

Sana dair neyle dolarsam dolayım;
Öfke,özlem,sevmek,
Hayır hayır sevmemek,
Tabii ki sevmek gibi, bir sürü duygu çarpışmaları arasından sıyrılıp
Kendi memleketimden sana tebessüm ederken buluveriyordum kendimi.
Elimde bir demet kır çiçeği, ve mor-pembe ufuk çizgilerini elde ederken gökyüzü
Ve ben severken,izliyorum seni,
..

Bir vakit ayırıp da gelsen bir akşam üstü,
Çardakda sohbet edip çay içsek olmaz mı?
Söyle bunun adı ne sitem öfke mi naz mı
Yolda karşılaşınca, el sıkışsak olmaz mı

Bakarsın eş dost gelir bir meclis de kurulur
Ölümüne sevenler unutulur demekki,
..

oysa yangınım terketti beni, yüreğim depremlerine açıldı sonuna kadar belanın. yalnız kalmadım, bırakıldım boşluğa kendi dilim ve gözlerimle. ayrılık değil bu, yangın değil, ölmek gibi birşey işte. ölmek yaşarken bir düşte. kaybettim, dönülemez bir biçimde çığlığım dağıldı yollarına o sevgilinin. artık ayrılıklar acıtmaz yüreğimi. hiçbir ihanet bulamaz beni kendine yar ve düşman. sokak başlarını istediği gibi tutsun öfke, yıldırımlar yağmalandı bu şehirde. acınası bırakıldı kimsesizliğin ellerine ve oradan ölüme sevda. sevilmek bir vebalmiş bilmedim. yağmalanmış masalarda devrilmiş kadehler misali yüreğim. dilimde kendi varlığıma beddualar, acınmak gibi, öldürmek ve ölmek gibi yağmalanmış dilimden sevda-mlar.

şimdi giderken kahverengi deniz gözlü kız ben buralardan; sana, sana gelirken bitiremediğim yollar gibi bitimsiz sevda dilemek boynumun borcu sanki. oysa mecnun çölünden, ferhat dağına, kerem yurdundan, yusuf kuyusuna, çığlık çığlığa saldırdı üstüme yalan dolanlar. hakikaten sevilmeyi ve sevilmenin yalan mı olduğunu sende öğrendim. sana söyleyecek yüzüm yok belki fakat gözlerinde bir ömrü talan ettim. pişmanlık duyarsam namerdim. şimdi yanından uzaklarda, bilmediğim bir diyarda, adını anmadan, incitmeden yüreğini, seni sevenleri üzmeden ve üzerek beni sevenleri bir kez daha intikam alır gibi kendi gençliğimden gidiyorum.

dönülecek yanımı yağmalatmadan geceye, geri döndüğüm yollarda, sen yoksun biliyorum. adın yok şimdi kör kuyularda benim için bıraktığın. belamı bulmadan yollarını kapattın, şimdi ahımı ben kendime kendim bilki mutluluk diye sattım. haşçakal KAHVERENGİ DENİZ GÖZLÜ. yıdırımların dertlerime meze olduğu ve yağmalanmış şehirlerden geri kalan bir yan ile döneceğim dönülmezlerden. istediğin gibi. sesimi çıkarmayacağım ve sesini keseceğim yüreğimin. adını bir ad olmaktan öte taşımayacağım ve sevdana kendi sevdama duyduğum kadar saygı duyacağım. yâr yüzünde intihar yüklü bulutlar. sevgili, kahverengi olmayan yollarda, azrail şimdi beni paklar. kimbilir senden çok o yolumu gözler.

'EĞER BİRGÜN HAYATIMA İHTİYACIN OLURSA;
..

Duygu ummanına karıştık birer birer
yüreğimizi türlü tatlara batırdık
hüzün yaşadık zaman zaman
neşe duraklarında soluklandık
ölüm kederiyle tanıştık çokça
yitirdiklerimizi kalp derininde sakladık
kasırgalar yaratınca içimizde öfke
..

garip hayaller içindeyim garip..
gününü şaşırmış takvimin
kopartılmayan yaprakları gibi

buruşturup atılan kağıtlar arasında
ki öfke gizli okunmuşluğunda
silinemeyişin izleri gibi
..

Anladım ki en Sevgili yalnızlık..

Şimdi Yüzyıllık yalnızlığa düşsem,

Biri olsun  yanımda demem,

Tutup elimi kaldırsın istemem.
..

Bir işgal ülkesine girdim şiirim ile
Öfke ile yuğrulan kurşun gibi bir dille

Tak tak yürüyorum sessizliği bozarak
Yüreğimdeki aşk elimde kalemimle

Başım dimdik anlım ak fermanımsa boynunda
..

Sinir,
Gözlerden
kin olarak akan,
Öfkenin surete
hapsedilmiş hali
O kadar ki gülünç..
Her bir öfkede
..

Ey kalbimin kerem yeri
içimdeki öfke putunu
maskeleyen merhamet
Beni artık azad et
Bırak sancağın düştüğü yere
Şüpheli bir paket gibi
Şiirden cinayet gibi
..

Ne yazık! Olaylar karşısında şaşkınız. Kimi gözden çıkaracaksın. Kimi ayıracaksın, Biz birlikte değimliyiz. Biz can olmadık mı? Biz birlikte yanmadık mı? Yoksulluk kilit vurmuşken kapımıza, sesimiz çıktımı? Çok şey mi istedik şu hayattan? Değil elbet. Yalnızca yaşayabilmek, yoksulda olsak güneşli bir günün, Türkiye’nin Bahçesinde yaşayabilmeyi istedik.
Biz böyle değildik! Halk böyle değildi! Bir tas çorba yeter bize diyebilecek kadar kanaatkâr, başkasının mutluluğunu isteyebilecek kadar fedakâr değimliydik. Ne oldu bize?
Bu ülke, ne şartlarla bu günlere geldi. Ölüme gülerek gidenler, vatan saol’sun diyenler bizler değimliyiz. Kurtuluş savaşında yedi düvele karşı birlikte savaşanlar cepheden cepheye birlikte koşanlar bizler değimliyiz. Biz o insanların torunları değimliyiz? Birlikte devlet yöneten, birlikte iş yapan ve kız alıp vererek akraba olanlar bizler değimliyiz. Kimi kimden ayıracaksınız? Bu kindarlık kime?
Ne oldu bize? Televizyonlarda gözleri dönmüş insanlar görüyoruz. Yakıp yıkan insanlar… Hiç terettüt göstermeden Allah’ın yarattığı insanı öldürme amacıyla üzerine araçlarını sürenler kimler? Niçin bu öfke? Ne yapılmak isteniyor?
Sakın haa..Bu ülke hepimizin.Bu ülkeye eğer bir şey olursa içinde hepimiz yanar gideriz.Bu ülke büyük sevdalara gebe…Büyük işler olsun istiyoruz.Birlikte Atatürk’ün gösterdiği “muasır medeniyetler seviyesine ‘’çıkmak istiyoruz.Yoksulluk bizim kaderimiz değil.Çalışmadan kazanmak isteyenlere,ülkemizde huzuru bozmak isteyenlere müsaade edilmeyeceğini herkesin bilmesi gerekir.Okul çağındaki öğrencileri sokağa döken kişilerin nasıl haklı sebepleri olabilir? Yoklukla mücadele eden,alın teri ile çalışan insanlarımızı huzursuz etmek kimin haddine!
Bizler çok şey istemiyoruz. Yaşamak istiyoruz, birlikte barış içerisinde yaşamak istiyoruz ama barışın olması savaşla gerçekleşemez. Hem de kalleşçe arkadan vurularak şehitlerin üzerine barış inşa edilebilirmi?
Bu ülke hepimizin. Birbirimizi anlamak ve birlikte yaşamak zorundayız. Farklılıklar zenginliklerimizdir. Ama bu farklılıkları kaşıyarak bir şeyler elde ederim diyen düşünenler büyük yanlış ve gaflet içerisindedirler. Bu Millet bünyesinde çok değişik toplulukları barındırdı. Hiç ayrım yapmadan yüzyıllarca birlikte yaşadı. Bizler o insanların torunlarıyız ve bunu başarabilecek güçteyiz.
..