ÖFKE ŞİİRLERİ

Akıl ve imân-ı kemâl bulmayan insanlar; öfke, haset ve kibre esir olurlar.-Süleyman Hilmi Tunahan.

İnsanlar için tehlikeli olan,
Öfke,haset ve kibirden uzak dur.
Şeytandan insanlara miras kalan,
Öfke,haset ve kibirden uzak dur.

..

İnsanları anlamamaktan yoruldum... ya ben iyi birisi değilim insanların gözlerinde, ya da ben yanlış işler üzerindeyim... kötü birisi miyim diye kendimi sorguladım her ilişkimde... kötü insan nasıl olur...? kinci olur, senin yüzüne değil arkandan konuşur, acıma duygusu yoktur vs... bunlara ekleyebileceğim onca cümle varken sanırım en çok şu cümlede takıldım hep... kötü insan yoktur, sadece insanın içinde ki öfke kötülüğe sürükler insanı... içinde ki öfkeyi dışarıya atamayan insanoğlu, aklından dalaverelerin geçmesine dur diyemez. ben dalavereci olmak istemedim hiç... sadece bu duruma getirildim ki yapmaya zorladım kendimi... kimse silah dayamadı alnıma... ben durulmayan öfkeme yenik düştüm hep... insanın içinde ki öfke hep bir yerde çatlak verir, onarılması zamanla olur... öfke duyduğum anlarım biriktikçe ben galiba kötü insan olmaya razıyım...

yıllarca biriktirdiğim öfkelerimi, gün gelecek salacağım gökyüzüne... kötülükten çıkıp, konacağım tertemiz yüreğime...

3 Mayıs 2017
..

Kendi sahibine fayda getirmez
Sadece şeytana yarardır öfke
Çıkan kavgaları asla bitirmez
Daima yanlışta ısrardır öfke

Hemen öfkelenme düşün de konuş
Er kişi gönlünü tutmalı geniş
..

öfke...ya bastırılmış öfke! ..aslında bastırılamamış öfke...
neler yaptırır neler söyletir insana akıl sır eremeden,
aklın sırrın uçup ğittiğini bile bilmeden...

öfke; bir duyğunun en beslenmiş tarafının en acımasız tokatla dövülmesinin tokat sesisidir...
öyle bir duyğu ki sanki bu dünyanın dışından, bilindik değil...ve sonrası pişmanca ama bir o kadarda ğururluca...
ya sonra...
..

Altı çocuk ile yola gidene,
Mevlâ’m sabır versin,öfke vermesin!
Bunca kargaşaya sabır ede.
Mevlâ’m sabır versin,öfke vermesin!

Devamlı kola su,devamlı çişte,
Ağlar bağırırlar halleri işte,
..

Dinden mi korkunuz dindarlardan mı?
Neden bize böyle öfke var sizde?
Bizim aydınız kindarlardan mı?
Neden bize böyle öfke var sizde?

Hangimizden zarar gördü bu vatan,
Şehitler hep bizden toprakta yatan,
..

sevgi,
kalpteyse...
öfke...neredeydi? ...
bilen yoktu....
kalp,atışlarıyla...
öfke,oklarıyla yaşıyordu...

..

Sözlerin kurşun gibi oturdu yüreğime
Yine öfke duymadım öfkemi sınırladım
Nefret duygularımı mağlup ettim sevgime
Hiçbir öfke duymadım öfkemi sınırladım
***
Adımı duyduğun da nefretin kat kat artar
Beni kötü belledin öfken sınırı tutar
..

IRKÇI ÖFKE KUDURDU

Kimler bastı düğmeye ne oldu birden bire
Halkımı parçalayan, ırkçı öfke kudurdu.
Yaktı, yıktı, devirdi, kamunun mallarını
Halkımı parçalayan, ırkçı öfke kudurdu.

..

İnsanların Dünyasını,
Öfke ile inat yıkar.
Oylum oylum yüreğini,
Öfke ile inat yakar.

Gardaşı bacıdan eder,
Hayatını kaplar keder,
..

Yine bu günlerde kötü haber var
Nedir bu kardeşim nedir bu öfke
Hergün bir cinayet hergün ölüm var
Nedir bu kardeşim nedir bu öfke

Hiç vicdan kalmamış vicdanlar ölmüş
Dünya hırsı bizi bak kaça bölmüş
..

Bahar gelmeyecek bu yıl şehre...kapısı aralanmayacak yorgun telaşların,gözlerimde kan çanağı taşıyan çocuk gülümsemeyecek...Yenildim işte,papatyanın yorgun yüzüne yansıyışım bu yüzden.Bir kez daha kana buladı elini haziran,bir kez daha karıştı tüm baharlar.hangi sarı-kızıl yaprağın lanetinden damladım da,ne zamandır çimen yeşilinden ecel toprağına dönüştüm.....Cehennem...cehennem diyor kalemim,sol yanımda bir savaş,sol yanım leş,sol yanım öfke nöbetleri...cehennem diyor içimdeki ses....Ey can...! Ben kıymıyorken bir avuç cennet umuduyla varlığına,senin alıp veremediğin nedir ki her yanın alev alev yanmakta....Ve ilk kez bunca beklerken yeşeren toprağın umudunu,bir yama gibi sararken güneşin ılık yüzünü acıyan yüzüme...ve işte bahar gelmeyecek bu yıl şehre.....Bana ait olmayan bir ömrün yılgınlığı sahilime vururken ve her zerreme işlemiş uzun saçlı bir bebek ağlayıp dururken,bana ait olmayan yolların taşlarını ayıklayıp durdu ellerim...Şimdi titrek ve bunca korku dolu...ah ağlamaya bile gücü yok gözlerimin,gözlerimi yorgunluk,yüreğimi öfke bürüdü...Bahar....nefesini üflediğinde aydınlanacakken ömrüm ve sen..! sadece bir avuç huzurken,huzurunda talebim,öldüm bile diyemezken kendi mezarımın başında...ve işte bahar gelmeyecek bu yıl şehre.....

.
..

Düş kırıklıkları çok yaşadım hayatta. Tuttuğum her dalın kırıldığı oldu. Bazen bile bile bastık kırık bir dala. Lakin son zamanlarda sayısı arttı bastığım kırık dalların.

İnsan arkadaşlarını seçerken neden hata yapar? Mesela siz… Hiç düşündünüz mü en sevdiğiniz dostunuz sizi kırabileceğini… Ya da sizi yarı yolda bırakıp gideceğini. Ben düşünmüyorum. Neyi düşünmüyorsam o başıma geliyor.


Biliyorum kin, öfke ve nefret insana ait duygular. Mesela kediler köpeklere öfke duymazlar. Ya da kuşlar kedilerden nefret etmezler. Sevmediğim yılan..Ah o yılan. O yılan bile emredilenin dışına çıkmaz. Peki insan neden böyle? Bunun cevabını arıyorum şu zaman aralıklarında.

..

Küçük insanların küçük hikayelerinden sadece büyük hayal kırıklıkları doğuyor.Ne yazık, en azından trajedi diyebilsek buna. Olmaz ama, olmuyor. Büyük adamların büyük hayal kırıklıklarına trajedi deniyor, küçüklerinkine sadece hayal kırıklığı. Masallarda, romanlarda, filmlerde çekilen asil acıların bizim zavallı acılarımızla uzaktan yakından alakası yok. Adam gibi ayrılık acısı yaşayamıyoruz mesela her şeyin suyunu çıkarıp herkesin burnundan getiriyoruz. Bütün çirkinliklerimizi kusarak birbirimizin yüzüne bakamayacak hale geliveriyoruz. Prensesini sonsuza kadar kaybeden şövalyenin soylu özlemini kitaplarda okuyoruz ancak. Ya da giden sevgilinin ardından iki damla yaş akıtıp acısını yüreğine gömen ve kendisi de dahil kimselere onun hakkında kötü söz söyletmeyen kadının soylu duruşunu filmlerde izliyoruz. Bizim düzenimiz her şeyi çamura bulamak üzerine kurulu. Gitti ya, terk etti ya seni, bas arkasından kalayı.. Önce böğürerek ağlıyor sonra geberinceye kadar içiyor ve bir süre kendimize acımaktan başka hiçbir şey yapmıyoruz. Sonra da bütün kabahati karşı tarafa yükleyip kendimizi temizlemek gibi iğrenç bir savunma mekanizması geliştiriyoruz. Ayrılığı da sevdaya dahil sayan güzel insanlar kalmadı artık. Geçmişteki güzel günlerin anısına en azından saygıyı korumayı becerebilsek keşke. Olmuyor! . Güzel olan her şeyi terk edilmiş olmanın kızgınlığıyla öfke sosuna bulayıp hatırlıyoruz tekrar tekrar ve elimizde hınç ve kinden başka hiçbir şey kalmayana kadar didik didik ediyoruz anıları. Önemli olan anlardır oysa, yaşadıkların, geçmişte sana hissettirdikleri, birikerek kendini gerçekleştirmene vesile olan küçük küçük mutluluklar. Hepsini birden tek kalemde silip ruhumuzu bir öfke tapınağı haline getiriyoruz. Ve bunun adına da sevmek diyoruz.. Bu yüzden de bizlerin arasında büyük trajediler yaşanmıyor. Hepimiz sadece büyük hayal kırıklıkları yaşıyor ve yaşatıyoruz...
..

NEDEN

Yaratılanı seviyorum dersin,
Öyleyse bu kin, öfke, nefret neden?
Yaratana inancım tamdır dersin,
Öyleyse bu kin, öfke, nefret neden?

..

Aksi halde siz, trafikteki haklı konumdaki bir durumunuzu, haklılığınız nedeniyle öfkelenip; elinizdeki tır arabayı öfkeye neden olanın üzerine sürmekle; öfke haklı nedeninizi, ezen bir öfkeye dönüştürürsünüz. Bu da; halkın tır şoförünü, yani öfkeyi olumlamasıdır. Tır şoförünün, bu öfke düzeyine gelmesi nedenini halk, şöyle bir kanaatle makul kılarlar! “” “”Böylesi adamları, Taksim'de sallandıracaksınız, bakın bir daha olur mu? ”” demesi, gibi kısa devre yapan bir düşünme ve boş sözlülük, oluşuna benzerdir öfke gösterisi. İnsanca olabilir, ama toplumca yeri değildir.

Toplumlarda öfke; halk içindeki gibi, en çok bağıranın itibarilik sağladığı bir durum süreç yeri değildir. Bu tür öfke küpü oluşlar zaten, halkın kıyım ve katliam gibi önlenemez taşmalarının nedeni olabilmektedir. Toplum öfkelenmez, öfke yerine o sorunsala etraflıca cevabı üretir. Yani toplumun cevabı öfke ile olmamalıdır.

Halkın gelenek ve göreneği, uygulanır olması açısından gerçektir. Halkın böylesi bir tavır içinde oluşu, belirtildiği gibi, iki bakımdan da, halkın anlayışıyla çok uygundur. İlkin halkın zamanının halka göre ayrı olması ve farklı akmasına uygundur. İkinci olaraktan da bu tür yaşama anlayışı özelliklede, öznel yaşantılaşmada, kendini ele veren davranışlardır. Halk, tanımı gereği ve genel olaraktan da, çoklukla; çağdaş kültürü bilenlerin sosyal ortalamasından uzak oluşlarıyladır ki bilgiyi kullanamazlar. Bu nedenle kullanabildikleri örfleri vardır.

Halkın içinde elbette toplumun bildiği, en üst düzey, üst yapı oluşumlarını bilenlerde vardır. Ancak bu tür donanım halk içinde işlemez. Bu nedenle halkın beliriş tarzını daima genel ortalamanın yoğunlaştığı yöne eğilimli görmek olasıdır. Bu ortalamalar ve belirişlerde pek çok çeşittendir. Bu nedenle de halk, daha çok da, gözlemsel olanı, otoriter olanı yeğlerler. Sosyal öğrenmeler burada çok belirgindir. Sosyal öğrenmeleri de gelenek ve inançlarıdır. Gelenek ve inançlar geçmiş zaman toplum ve halk ilişki düzenini formüle eden, şimdi ile uyuşmayan, donuk biçimselliklerdir.
..

içine öfke içine isyan
içine sitem karışmış
aşklarımız var bizim

içine öfke içine isyan
içine sitem karışmış
şiirimiz var bizim
..

Duydum çok sevindim yuva kurmaya hazırlanıyorsun
Sana mesaj attım gülüm oralı bile olmuyorsun
Mutluluk dilemek için aradım cevap vermiyorsun
Bu kin,bu öfke,bu sitem,kime,ve neden ben Ayselim

Son aramada cevap verdin ama,olumsuz yanıt aldım
Yine müsait değilim dedin,içerledim Ayselim
..

Kimseye duymayın öfke,
Sizi belaya uğratır,
Öfke sonunda ki keşke,
Nedamet ile ağlatır........İNSANİ
..

GÖNÜL DİLİ KONUŞ

Gönül dili konuş aksi yaramaz
Ulu orta olmaz öfke dili sus,
Dostluk varsa eğer zaman aramaz
Gönül dili konuş, öfke dili sus.

..