Öfke Zamanı Şiiri - Halil Gülez

Öfkelen canım, öfkelen canımın içi,
Öfkelen sevgilim.
Öfkeni kızıl bir küheylan gibi koştur.
Öfkelen canım,
Yaşadığın şeyleri düşündükçe artsın
Seni seveni, seni özleyeni düşün.
Kader, yaşlı tek bir ağaç gibi,
Çöktüğünde üstüne
Öfkelenemeyeceksin.
Yaşadığın duygu tayfunu
Islak kedi yavrusu gibisin.
Acıyla karıldı harcın,
Ama acıya yabancı gibisin
Öfkelen canımın içi, öfkelen güzelim.
Çektiklerine, çektirdiklerine öfkelen.

Çektiğin yeter artık acıları.
Acı kendi balını yaratır peteğine.
Ağulu dikenler batmış yüreğine
Üfle Venedikli cam ustaları gibi
Acıyı üfle içinden küçük bir boruyla
Üfle ki yaşamın korkunç bayalığı yok olup gitsin,
Gitsin yüreğinden
Yeniden düzenlensin yaşamın.
Güzel gözlü akıllı kadın öfkelen.