Öfke ve zeka törpülerken kelimeleri,
Her sıyrılışın da biraz daha karışıyorsun mahvolmuş kalabalığa...
Gün nasıl aydın olsun ki.?
Bırak gün onların karanlığın da kalsın...
Üzerime bulaşmış çirkefi onlar gibi süs zannetmeden,
Koyu sade kahvemi dumanlaya bileyim..
Evrende ne kadar çaresiz, yalnız ve acizdir şu insanoğlu.
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta