bakışın, sessizliğin
seviyorum seni kömür gözlüm
bana tomurcuklarını saçarak gel
bana en güzel giysini giyerek
süslen de gel
gülüşünü anımsat bir kez daha
saçlarını savur istersen dağıt
öpüşürken no’lur elimden tut
gör bak! sevginden böyle sıcağım
benim adım öfke ve umut
seninki neydi kömür gözlüm?
Kayıt Tarihi : 18.7.2002 02:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!