öfkemi mukavva topuklu ayyakabılarıma sıkıştırarak her gün daha sert basıyorum topuğuma,
sert daha sert,
herkese öfkeliyim topluma vede öfkemi kustuğum topuğuma,
toplumun bana kaybettirdiklerine vede topğuma basmak zorunda kaldığım her duruma nemrut gibi öfkeliyim..
basıyorum her an'a sert daha sert,öfke bir daha öfke; dercesine bir alev topuna,
kim değiştirecek altı delik nasır tutmuş çoraplarımı,kime peşkeş çekeceğim altı delik mukkavadan ayakkabılarımı,
velhasıl
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta