Öfke Ve Topuk Şiiri - Serxwebun Serhed

öfkemi mukavva topuklu ayyakabılarıma sıkıştırarak her gün daha sert basıyorum topuğuma,
sert daha sert,
herkese öfkeliyim topluma vede öfkemi kustuğum topuğuma,
toplumun bana kaybettirdiklerine vede topğuma basmak zorunda kaldığım her duruma nemrut gibi öfkeliyim..
basıyorum her an'a sert daha sert,öfke bir daha öfke; dercesine bir alev topuna,
kim değiştirecek altı delik nasır tutmuş çoraplarımı,kime peşkeş çekeceğim altı delik mukkavadan ayakkabılarımı,
velhasıl
kawa'dan ve hallac-ı mansurdan kalan öfkem var benim,
medet ya xızır ya bastia...
öfkem ve bilinmeyen pi'lier ile dolu bir denklemim,kartondan prizma gibi bir evim,sur-i cenneti andıran sarkık memeli vede bitişik sokaklarım var benim...
öfkem öfkem,
öfkem var benim....