Öfke Nöbeti. Şiiri - Selami Sagir 2

ÖFKE NÖBETİ.
Konuşmaya korkuyorum.
Sakinleşmiş ifadesini kaybetmesi
Okyanusların alev almasını
Havanın bulutlarla kaplanmasını
İzleyeçek takadım yok
Az önçe ki fırtınadan
Ne kadar hasar aldıgımi
Hissediyorum...
Çemberin dışına çıktığım an
Zihnimi dolduruyorum.
Konuşmasini bitirmesini
Beklerken..
Durmadan konuşuyor
Yine konuşuyor
Derin nefes aliyor
Görüyorum
Başi önüne tarıyor
Son kez söyleyeçekleri ne?
Bir anda başini kaldırıyor
Kısılmış gözlerinin içinde
Parlayan
Bir ateşle soruyor...
Bana..
Öyle kötü bir başlangiç
Yaptım..
Şimdi nasıl toparlayaçağim
Bilemiyorum dedi...
Bu sefer tane tane düşünerek
Kuruyor her çümleyi
Bir öfke nöbetinide
Kaldirmaliyız ikimiz
Kaybetmeye bu denli yaklaşamam
Gözlerimden çekmedi bakişlarini
Her şeyi anlatiyordu.
28 Mart 2020
Selami Sagir