Öfke Limanı Şiiri - Fadime Çelik

1 Ağustos 2020

00:38

Neden kızıyorum? Ne diye bu tepkim insanlara?

Barış içinde yaşamak, kurduğumuz aileye sahip çıkabilmek, çocukları masumca sevebilmek neden zor geliyor şu canlılara?

Ben neden değersizlik içinde yıpratıyorum kendimi…

Gözlerim doluyor ve ben güçlü görünmek için kahkahalar atıyorum.

Yaşlar süzülüyor gözümden, nefret ediyorum kendimden…

Bir sigara yakıyorum. İç sesleri susturmak güç oluyor.

Yeniden acı bir ceza istiyor bedenim. Elimdeki sigara ilişiyor gözüme.

Yak diyor biri “yak kendini…”

Öteki durdurmak istiyor “canın yanacak etme kendine…”

Diğeri tüm insanlığa öfkeli, ufacık bir şeyde karşı tarafa acı vermek istiyor.

Biri hep daha baskın, daha yenilmez.

Ve ben yeniliyorum tekrar…

Kollarım izmarit izleri ile yanışını seyrediyor,

Tırnaklarım derime geçiyor… yeniden kendimle savaşıyorum.

Anlamıyorum, Azrail’le dans ediyor, ölüme koşuyorum.

İç Sesler
Fadime ÇELİK