Öfke akan kadınım Şiiri - Cüneyt Temir

Ecelime susuyor bakışlarındaki öfke...
İçimi koparıp çıkarasın var,
Hani çekinmese ellerin boğacak beni bir
Rüyanın ortasında...
Ben çok yavanım bakışlarında öfken akan kadınım...
Bu yüzden en çok Salı ve cumaları seviyorum...
Fazla kelimesi bile eziyor beni...
Ben çok yavanım sevgilim...
Öfken üç metre ötede büyüyor...
Ben uçurum diplerinde çiçek koparmaktayım...
Sessizliğin çığlık attıracak esmerliğime...
Kendimden korkmaktayım...

Ben çok yavanım bakışlarında öfke akan kadın...
Gözyaşının kaç anlamı var söylesene...
Şarap hangi bardaktan içilir...
Soluna otursam çok mu yanlış anlaşılırım...
Ayakkabımın rengi ile alakası yok kemerimin biliyorum
Ama ne fark eder ki...
Ben olmasam takılmayacak mı ikisi de...
Çocuk olmanın ne mahsuru var...
Çıkartıp misket oynayacak değilim ya toplantı salonlarında...
Saçlarımı her gün şekle sokmanın...
Ter kokmak kötü fakat pahalı deodorantlar kadar bulandırmıyor midemi...
Sonra dilimin sürçmesi, konuşamayacağım gelmedi mi aklına hiç...
Bakma öyle derinden akıyor içimdeki kan...

Ben yavanım bakışlarından öfke akan kadınım...
Bir kadına nasıl davranılır sorma bana...
Bilsem üzmezdim herhalde seni bu kadar...
Üzmenin ne olduğunu bilsem hiç üzmezdim seni...
Yoksa söylemesini bilmiyor muyum sanıyorsun,
Omzuna döküldüğü halde görmediğin saçlarının güzelliğini...
Sıcak çikolatadan farksız bedeninin pürüzsüzlüğünü...
Sen beni sevmiyor diye şikayet et dur nafile...
Gölgene duyduğum aşktan bihabersin sen...
Ben yavanım bakışlarında öfke akan kadınım...