Öfke! Şiiri - Feridun Urfa

Kanton kanton büyürken yokluğunda özerk acılar,
varoş acılar büyütüyorum sana.
Kendi halinde, kar altında.
Ergen ölmüş çocuk bedenleri, sınır boylarında eksik yazılı 'Kader'ler.
Savaşçılar gucenir! Çatışma çıkar!

Bir cadirkent kadar soğuk, bir namlu ağzı kadar davetkar bir savaşın orta yerinde öptüm ayak bileklerini.Yirtildi gök, kanadı rahmi insanligin. Bir jilet gibi keskin tuz kadar acıydi.Portakal kokusu,tütün kesigi bu.
Bunun adı yok,
Kimliğim kuşatma altında.

Gel ve öldür beni
Kır kusatmami
dörde böl bedenimi

Yanmış ormanlar, katir izleri
kar altında dağlar bekler bizi
Yorgun savaşçılar
Arınmış kentler
Vurulmuş çocuklar bekler

Metropol kimsesizlikler
Buz kesmis yalanlar
Siyasi çıkmazlar bekler

Gel, barıştır bizi
Sevmeyi öğret bize
Şiiri katik etmeyi
Bir sarkiya eşlik etmeyi öğret
Çoktan bitmesi gereken, çocuk katili bir savaşın orta yerinden uyandır bizi.

Gel, böl uykumuzu
Torağimiz ol
Ekmeğimize tuz
Tuzumuza tat
Öfkemize hınç ol

Gel ve geç sınırı
Haddimizi aşmayı
Sesimizi yukseltmeyi
Kafa tutmayı öğret bize

Cizre'de komşum ol
Suruç ta kefenim
Gel, hafızam ol!

[email protected]
Feridun KURT