Öfke Şiiri - Berrin Güneş

Sus dedim ama dinletemedim.
Açtı ağzını yumdu gözünü.
Birlikte inşa ettiğimiz sevgi
bir anda yıkıldı gitti.
Bir anlık sessizlikten sonra,
derin bir nefes alıp verdi.
Düşüncesizce düşündüğü düşüncelerine
yenik düşmüştü.
Öfkesi bir kez daha tuş etti onu.
Gene pişmanlık kapıyı çaldı,
Ama boşuna bir kere kapı aralanmıştı,
Öfkenin kelimeleri bir bir havada uçup
ulaşmıştı varacağı yere.....
O anda öfkeyi soludu hava niyetine,
Çok pişmandı!
Ama nafile,
Geride öfkenin galip geldiği,
acı bir tablo kaldı.
Öfke yapacağını yaptı,
Sevenleri ayırdı....