Öfke Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Öfke çukurlarında yuvarlanırken sözler,
Küflü kuytuların örümcek ağına benzer.
Bataklık sineği gibi hep çamura siner..
Gönül dağında uçan öfken,avlar gibidir

Hiç insan olan,öfkesine mağlup olur mu.
Kazdığı siperde teslim olan,yiğit olur mu.
Öfkeyi ölümüne sevmek,hayatın olur mu.
Nefsin çöplüğüne dökülen mallar gibidir.

Söyle gönül,kim dinler öfkesi varken seni.
Öyle öfkeler var ki,baldan tatlıymış sözleri.
Duymadın mı,öfkesinde severken öldüreni.
Sonucu,pişman olup dökülen yaşlar gibidir.

Ömrün geçti,öfkenin hırçın akan sellerinde.
Kor alevle pişiremedin öfkeni,olgun sözde.
Acılar mezarlığına döndü gönül,yüreklerde.
Hayatın şimdi fatihaya muhtaç,sevgi gibidir.