Öfke Şiiri - Kürşat Kesler

Henüz on yaşında bir çocuktum
Dayak yedim hocamdan, bayıldım
Ardından kaç defa ayıldım
Ağlayamadım bile ağlayamazdım
Gözyaşlarımı her zamanki gibi
İçime akıtmalıydım
Bilmem saygı mıydı bu çaresizlik mi
Düşünüp duruyordum ağırdan
Yüzümdeki kızarıklığa bakanları gördükçe
Ruhumda kızarıyordu utancımdan
Yerle bir oluyordum sanki
Hele hele hocamın umursamaz tavırları
Hiddetten kudurtuyordu beni
Hiçbir şey söylemiyordum, çocuktum
Sebebini soramıyordum
Titreyerek haykırıyordum içimden neden
Sınıfta bir yalnızlık duygusu hissettim hafiften
Hocama karşı
İşte o an kazındı beynime
Satır satır bu öfke
Kurtulamayışım ondandır…