Öfke Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
gözlerimin toprağısın
uykularımı arar eşelerim geceyi

göğüs kafesime tutunmaya çalışan ödünç denizsin
hiç yağmuru olmayan iklim
fırtınayla savaşan soylu kırbaçsın!
sırtım iki büklüm yay gibi korkma dokun

kıvılcım olup çatlıyorsun dudaklarıma
sözlerim dilime tünemiş serçeler gibi ufalanıyor
sana bir şeyler yazabilmek anlatabilmek çizebilmek
anlamı kayıp bir tutku aramak kadar uzaklaşıyor benden
bu inanç kaplumbağa kadar sağlamdır aslında o kadar kararlı
şiir boşluğuna bakmak kadar sarsıcı

kumları ağlatmak usulca yoluna akmak
bu doğal bir içlenmedir-deme-
-deme- darmadağınım dayanamıyorum

anlasana
zamanın iğnesi oluyor gidişlerin
geziniyor damarlarımda
deliriyorum

.
.
.