Öfke............................... Şiir ...

Gizli yaralar dokunulduğunda başlar acımaya, Sızlamaya. Her acı bir ceset gibi kefen ister. Acıları darağacına götüremedim Bir tekme vurup, iplerini çekmek adına... Öfke... Gece derim, yorgan döşek diken bedenime. Gece derim, yastık kabus, efkarlı başıma... Sen! Hangi yüzüne seslenmemi istersin Ben her gece öfkeme sarılıp yatıyorsam Öfkemin parçaları sen. Her yanlış sert bir çizgi çekti yüzüme Göz kapaklarımda agırlık olsan, uyku vermek adına. Gözümü kırparsam, namerdim... Hayat, her insana bir perde diktirir gözlerde. Renkten renge, dikişli, nakışlı, desenli, desensiz. Kimisine dostluk, kimisine düsmanlık. Kimisine vicdan perdesi, Kimisine beddua. Senin icin gözlerimde diktiğim perdeyi mi soruyorsun? Kapkara, adını koyamadım, karanlığı yeter dedim... Öfke.. Bir damla gözyaşı olsan kirpiklerimde. Bir vuruşta yatırırım, zemin dediğim yanağıma... Dağıldım yine, neyse ki kalemim dik. Başımı da dik tutmasını ögrenirim zamanla. Dağıldım yine, içim ezik kaldı Gururumun önünde. Bir içimlik dert olsan elimde, Bir dikişte yudumlarım, büyümemen adına... Öfke.. Kıvrım kıvrım yollarında, levhalar olsam Uçuruma doğru, sürüklerim seni... Melankolik anılara, iki tokat attım. Içinde sen olanlara kafa çarptım. Elimde bir lokma aş olsan, Sakız çigner gibi, dişlerime takarım seni. Yutmamak adına... Sen yine de ağlama. Gözyaşını timsah sayarım. Üzülme Sis gibi çökerim hücrelerine. Bir tezgah açtım, Senden yana duygularım satılık. Öfkem desem Şiirimde... Sevda Gencer...