Öff Bile Deme Şiiri - Mehmet Ali Çelik 2

Babalarımız kutsaldır

Adem Nebi’dir Atamız, ilk insan, ilk baba
Kadri bilinmezse, no’lur halimiz acaba
Babalar, ufukları aydınlatan, bir lamba
Hakkını helal etmezse, varılmaz hesaba

Örnek bir modeldir O, bulamazsın tekini
Her şeyden çok sever, eşini hem de evini
Onlar için ortaya koyar, tüm yüreğini
Şan, şöhret, makam, dolduramaz asla yerini

Cefakârdır O, dağlardan yücedir sinesi
Vefakârdır O, kalbi merhametin köşesi
Şefkat timsalidir O, gurur abidesi
Koruyan, kollayan bizi, eli öpülesi

Çalışır didinir durmadan, çoktur telaşı
Ne çilelere katlanmadı ki, O’nun başı
Yaz-kış, gece ve gündüz, bayram-tatil demeden
Yavrusuna yedirmek için, ekmeği, aşı

Evladı aç kalırsa, yüzü güler mi O’nun
Giyindirip kuşatmazsa, dik tutar mı boynun
Anlarsın bir gün sen de, olursa kızın oğlun
Gönlüne gir, üzme! Yoksa nasıl olur sonun

O’nun rızasında gizlidir, Hakkın Rızası
Öfkelendirirsen, yoktur ha, asla kazası
Tevazu kanatlarını ser, “Öf Bile Deme”
Kabul olan, üç duadan, biridir duası

Aç gönlünü babana, açabildiğin kadar
Hizmetinde kusur etme, ölünceye kadar
Hırpalama O’nu, kaşın çatıp azarlama
Sonra, keşke keşke dersin ama, neye yarar

Ağlattıysan eğer, durma! Koş! Güldür onları
Başını yere ser, tepelesin ayakları
Okşa yanağını, kokla ağarmış saçları
Ganimet bil, baban ile olduğun anları

Mehmet Ali der, elbet bitmez, çoktur sözüm
Kıyamette ak olacak, kararan bu yüzüm
Affet Ya Rabbi dediğim, kutsi dilekçemde
Babam olacak, altındaki; imzam ve mührüm

(07.03.2011)
Mehmet Ali ÇELİK