Ofelya Şiiri - İrfan Yılmaz

İncileri, has değilse yakutu
Bir tebessüm niçin ömre bedel ya
Ta ezelden, aşk tılsımlı bir kutu
Sırrını hiç çözemedim Ofelya
Bir tebessüm niçin ömre bedel ya

Ay ışığı, billûr sesin, ipek ten
İksir ne ki, bir gülüşün yanında
Ne’ydi beni böyle içten ürperten
Anlamadan büyülendim anında
İksir ne ki, bir gülüşün yanında

Efsunuyla uçuşurken saçların
Rüzgâr değil ben esseydim yerine
Hüznü bende, yitik taht ve taçların
Kehribardan nefes çekip derine
Rüzgâr değil ben esseydim yerine

Efsaneydi, büyüleyen bakışın
Gözler yalan söylemez ki sevgili
Yüreğime ne hazindir çakışın
İnsafsızın, inkâr etse de dili
Gözler yalan söylemez ki sevgili

Ne şahbaz ne kafesle güç yetirdim
Ürkek kanat çırpan gönül kuşuna
Bin dereden bir içim su getirdim
Söz dinlemez, ısrar etmek boşuna
Ürkek kanat çırpan gönül kuşuna

Neylersin aşk, çilesiyle barışık
Lal olduysa, dilimde suç arama
Sihri gizli, tebessümle karışık
İlk bakışla kor düşerken şurama
Lal olduysa, dilimde suç arama

Ay buluta saklanmasın, gök fersiz
Akla ziyan düşmüş bunun bedeli
Pusudaki ifritlerden habersiz
Göz gözeydik, bir akıllı, bir deli
Akla ziyan düşmüş bunun bedeli

Gecelerim şimdi sökmez şafaktan
Kırılgan bir umut taşır nedense
Bir efkâr çöker ki hükmü nifaktan
Tutuşurken gönül donan bedense
Kırılgan bir umut taşır nedense

Haber aldım sırtlanların düzünden
Tırıs atlar şahlandırdım dörtnala
Mimlenmişim yasak aşkın yüzünden
Tuzak kurmuş avcıları, pekâlâ
Tırıs atlar şahlandırdım dörtnala

Bir yaradır yüreğimde kanayan
Adım bile yasaklanmış diline
İşittim ki, andımızı yok sayan
Aşk celladı ferman yazmış iline
Adım bile yasaklanmış diline

Kavuşmamız kara kalem bir çizim
Reva görmez boynu bükük virgülü
Nokta koymuş, kaderimiz bu bizim
Yıllar var ki gönül kapım sürgülü
Reva görmez boynu bükük virgülü
,
Can tendeyken, okunmadan salası
Ah Ofelya! Unutmak mı? Ne mümkün
Gündüz hayal, gece düşün belası
Mor dağlara sislendikçe aşk yükün
Ah Ofelya! Unutmak mı? Ne mümkün