Of Sıktı Şiiri - Burçin Coşar

Of sıktı…
Çok sıktı…
Dilsiz kalplerin sahte iltifatları…
Bedenler için sulanan ağızlardan…
Hanımefendi deyişler…
Sıktı bir gece uğruna harcanan aşklar…
Aldatışlara dilenen özürlerin,
O acımasız duvarlarda kana bulanması…
Gecikmiş sahteliğin,
Acısını kalbine gömen o alçak insanların,
Her gün bir tuzağa romantizm giydiren,
O kazanovaların zeka diye bildikleri acizlikleri,
Aşklarına zevki giydirip,
Bencilliğini, sevdalara hükümdar eden anlayış sıktı

Aklı yerçekimine karşı koyamayan zihniyete
Ahlaktan önce din öğretmeye çalışanlar sıktı….
Yeşerir mi hiç büyüttüğün evlatta inanışlar,
Öğretmezsen önce duygulara saygıyı,
Ahlakı kendine vizyon etmeyen bir kıt kafa,
Hiç zarar vermeden dolaşır mı köhne sokaklarda…

Aklı bir karış havada kızları kendine av ilan eden,
Avcıya hürmet eden, ondan korkan zihniyet sıktı…

Hadi be git artık…
İstenmiyorsun aşkın içinde…
İki kıvırışta sulanan bir ot gibiyken hala…
Nasıl hayal edersin…
Çiçek gibi nazik tutulmayı…

Sen ağlarsın bilirim hak ettiğini bilirken,
Kaybettiğini sandığın için...
Ertesi günler neyi değiştirir ki…
Sende, başka birinin kaybedeşine neden olursun…

Hayat tuhaf bir döngü dersin…
Beni hiç kimse anlamıyor dersin…
Hiç düşünmezsin…
Biraz da ben hayatı anlayayım diye....

Kazançların senin için mutlulukken,
Nasıl sevindirir seni hüzünlerin…
Mutluluğu tatmış bir canın,
Kanı tatmış bir caniden farkı nedir ki…
Farkı olsaydı inan bana…
En ufak hüznünde saldırmazdın dört bir yana…
İşte budur insanın mısralardaki resmedilişi…
Soğuk renkler kurbanı olduğunu düşünenler
Gerçekliği bilmeden ölüp giderler bu tabloda

Peki! !
Perdeyi sıyırmak neden gelmez akla
Neden bilmezler! !
Acıyı tattırdığı kadar tadacaklarını