göz kırpıyor dağlar derelere, sezdirmeden
balıklar suları yalıyor, yavru ceylanlar da
nasılda ürkek duruyorlar tırnaklarının üstünde
suya dalsa çıksa bir ördek, ödleri patlayacak
bir de yok mu sürmeli gözlerini oynatmaları
hele o kısacık kuyruklarını sallayışları yapmacık sanki
benim dağlarım, derelerim dost onlara,oh be…
ya ben, diş biliyorum burunları sudan ayrılmadan
kırılası parmaklarımla tetiği çekeğim de
acımadan, seyredeyim can çekişlerini
göreyim akan kanlarını, ben neyin nesiyim
utanmadan insanim diyebiliyorum, vay be...
hem de fırsat kollayıp canlara kıyarak
acıma güdüm var diyorum ama acımıyorum
derelerimde yüzen sessiz balıklara
bir yudum su içen korumasız ceylanlara
gök kubbemde uçan kuşa, meleyen kuzulara
merhaba diye seslenen insana
elimden ölümlerini hak görüyorum, yuh be…
böyle insanlığa bin kerre yuh
ben tetik çekiyorum.
05 Ekim 2010
Buca
Kayıt Tarihi : 5.12.2010 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!