"öf" Bile Deme Şiiri - Nurettin Sevim

"ÖF"BİLE DEME

Seni büyütürken çektiler çile.
Anaya, babaya "öf" bile deme.
Onlar fasık, müşrik olsalar bile.
Anaya, babaya "öf"bile deme.

Bir şey yiyemezdin, yemeğin süttü.
Binbir zahmet ile nasıl büyüttü.
Ellerinden tuttu seni yürüttü.
Anaya, babaya "öf" bile deme.

Sana yedirdi de kendi yemedi.
Sana giydirdi de kendi giymedi.
Uykusuz kaldı da aman demedi.
Anaya, babaya "öf" bile deme.

Senin üzerinde çoktur emeği.
Hayırlı bir evlattır. Onun dileği.
Evlat hasretiyle yanar yüreği.
Anaya, babaya "öf" bile deme.

Ananın, babanın hakkı ödenmez.
Onlar kızsa bile evlat gücenmez.
Sesler yükseltilmez, "öf" bile denmez.
Anaya, babaya "öf" bile deme.

Nurettin SEVİM