Odunun Aşkı Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Şu ağaca bak! İlahi kalıpta salmış kök
Ona can vermiş Yüce Mevla, lakin ruhu yok
Fakat emrine sadık duruyor, boynu bükük
Kökleri toprağa; dalları Rabbine dönük

Üstüne kopan fırtınayı, etmez şikâyet
Mevsimlerin rengine uyar, buket buket
İnsana, canı pahasına, olur taklavat
Ateşte yanınca bile, düşünmez ihanet

Odun,; yaradanın emriyle yanıp tutuşur
Hâlbuki dallarında, nice güller yetişir
Fakat yine de aşkına, kül olup kavuşur
Ya sen! Uyanmazmı; sendeki akıl ve şuur

Daha neler neler: Sizlere misal vereyim
Odunda yok: düşünce, şuur, fikir ve İlim
Her sırrın anahtarı, bizdedir Aklı-selim
Gelin! Allah aşkına, bizde düşünelim

Kalbimizi terk etsin artık, nefis belası
Ruhumuzu sımsıkı sarsın, ilim dehası
Bize ibret olsun, odunun bu sadakatı
Gelin bizide sarsın, bu aşkın firkatı?

Bu küçük aklımla size ne anlatayım ben
İşte ay, işte güneş ve işte arz-ı evren
İnsanlık adına; bunlardan bir şeyler öğren
Odunun aşkına bak: Sende bu aşk ile yan