Oduncu Şiiri - Mahmut Karahan

Bir dağın sırtına çıkmıştı ay
Taşa basıp uzandım
Tutundu ay bana
Girdik kol kola
Koynuma sindi karanlık
Yakınlaştı ıslık sesleri
Siyahta satendi yıldız kayışı
Gözlerimde söndün
Işıldadı ay

Yorgun düştüm dağ ağırlığında
Bağardım
Dağ irkildi
Uyuya kaldım ucurumun kıyısında
zaman silindi

Güneşe kızdım
Ateşi besledim odunla
Gün bana küstü
Güneş kaldı uykuda
Eski püskü ne varsa
Kurumuş gözyaşlarımla attım
Isınıyordu soğuk
Geçmiş ateşin başına
Hışırdıyordu yaprak
Bir çaydanlık tıslıyordu
Yorgunluğun deminde kaynayarak
Elimi
Gözlerim taşıyordu
Suya bıraktığım sözler geliyordu aklıma
Adım kaldı oduncu