Ödünç Yaşam Şiiri - Ünal Türkoğlu

Çaresizliğin pençesine düştüğümde
Kuytularda saklandım
Bekledim sessizce ecel gelsin diye
Kurtuluşumdur, kaçışımdır yaşamadığım hayattan

Yüreğim yetmedi de seni sevmeye
Tüketirken sevgimi bir başıma
Susuyorum, susturuyorum yüreğimi
Ağlamaksa kaçışım oluyor

Mutluluk çaresizliğime çare olsa
Yine de kilitlerim tüm kapıları
Yeter ki sessizlik olsun
Yeter ki yüreğim huzurla dolsun

Kaçıyorum kavgalardan,
Gücüm tükendi de mücadelelerden
Yüreğimi söküp atmak
Yüreksiz kalıp öylesine yaşamak istiyorum

Huzuru bulacaksam
Ölüm girsin davetsizce,
Aşk çıkıp gitsin sessizce
Yanı başıma sokulan ecelden korkmuyorum
Geç kalmadan gelen ölümü bekliyorum

Her nefesim yük bana
Gülmeyi unuttum da
Mazim bile dert şimdi
Yaşarken ölümü tattım ben

Yaşamadığım hayatta
Saatler ilerlemeden
Ödünç aldığım yaşamın
Borcunu ödemeden
Ecelin saati gelse
Beni alıp götürüverse