Ödünç Gömlek Şiiri - Muammer Gökçay

Gözlerin yakamozlara düşmüş
Gecenin en koyu anında
Bir yerlerden aşk fısıldıyor kulaklarıma
Garip bir dervişin çığlıkları var bu gece,
Âşıklar sokağında.
Ve ben seyrediyorum gözlerinde
Gurbetin yıkık mahzenine giren simyacıyı
Acıyı damıtıyor usul usul
Ve ben elim kolum bağlı bekliyorum öylece
Çünkü bir yerlerden aşk fısıldıyor bu gece

Ellerin allar içinde selamlıyor beni
Biliyorum Yemeninden ödünç almadın bu renkleri
Yoksa ardında hatıralar biriktirdiğimiz aynalar mı kesti ellerini
Züleyha’dan gömlek mi ödünç aldın söyle
Vah halime ki
Mülteci ruhumu kabul edecek beldeler yıkıldı
Anla artık
Kuşlar göçtü
Çiçekler birer birer soldu

Söyle ne olur
Kim boyadı ellerini
Hallaçlar pamuğu hiç incitmediler
Kızıl denizinde âdeti değildir ki sana kanlar değsin
Bu yük bu gönle fazla sevdiğim
Sevdanın mevsimi geçti artık

İçimdeki asi denizlerde yıka ellerini
Anladım, bu al al ellerin
Kanayan kalbimin katilleri.