Ödünç Alınan Hayata; Aşkla

Yıkılmaz dedi.
Bu çetrefilli sorular etrafında dönen cahilliğimiz olduğu sürece,
Yıkılmaz bu düşünceler.
Tutar ağlar, yas tutar
Ardından bir iki küfür ederiz de,
Yıkmayız onu.
Bilakis onunla yaşarız.
Ki yaşamak aşkla.
Tuttu, düşüncelerini havada yakaladı
Kaç zamandır düşünmüyordu
Ki bizi düşünmeye alıştırmamışlar
Hep susturmuşlar,
E biz en nihayetinde sustuk.
Her sabah sokaklarda ölü gözlerle bakışıyoruz,
Ölü yüzlerle selamlaşıyoruz,
Ölü ellerini sıkıyoruz,
Ama yaşamıyoruz.
E çünkü yaşamak aşkla.
Bu sabah mahallede bir kadını
Uğurladık aşkla.
Ardından gözyaşı döktük,
Ölü ellerimizle yıkadık gülümseyen yüzünü.
Ölü ellerle beyazlara sardık,
Tabuta koyduk,
Taşıdık,
Toprakla buluşturduk.
Gözyaşlarıyla uğurladık,
Ki ölüm aşkla.
Bir kavuşma haliyle koşuyoruz insanlara,
Her sokak başından,
Kim vurdu korkusuyla geçiyoruz.
Kiminde kadın,
Kiminde gencecik yürekler olup,
farklı bedenlerde ölüyoruz.
Ki öldürmek aşkla.