Güle oynaya yaşar mı bilmem!
Bu kadar insanın ahıyla,
Görgüsüz!
Giderken ortanca karısının doğum gününe,
Bombanın patladığı yere uğramış İstiklal Caddesine.
Millet fakir,
Karanfil bırakırken,
Gül bırakmış beyzade.
Karanfili horlasa da gülü koklasa da,
Ortancasından söz edip hanımlarını sıralasa da,
Bilinçsiz kahkahalarda suratlar.
Boğazın maviliklerinde tabaklarına damlar,
Terör kurbanlarından kanlar.
İyi baksın,
İki büklüm,
Teri ekmek kokan,
Dağ yolunda güçlükle adımlayan
Sırtı odun yüklü analarımıza.
Belki anlar
Önce insan olmanın yüceliğini,
Analarımız kadar.
Antalya-2016
Mustafa ÇetinkayaKayıt Tarihi : 14.4.2016 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!