- Odun // cu -- Şiiri - Zübeyde Gökbulut

Gözüne taktığın tahta gözlükle
Bir yerleri göremezsin oduncu.
Müptelâsı olduğun bu sözlükle
Aşka kafa yoramazsın oduncu.

Sevgi nedir bilmediysen hayatta
Dost selâmı almadıysan hayatta,
Bir gönüle dolmadıysan hayatta
Kabuğunu kıramazsın oduncu.

Odun alıp odun satmak mı işin?
Dünyaları karartmak mı tek düşün?
Niçin insan geldin, niçin bir düşün.
Sevgisiz bağ kuramazsın oduncu.

Ben anlamam senin sokak dilinden,
Ne başladım ne de döndüm yolundan,
Haberdarken Rabbim kulun hâlinden
Yüreğinle yoramazsın oduncu.

Evire çevire büyüttün kîni
Arattırdın bana çileli dünü
Seni beni bilmez, oduncu seni,
Yüreğimde duramazsın oduncu.

Cümle canı sığdırdım da bu cana
Bir sen mi çok geldin bu garip hana
Dilince konuşmak zül gelir bana,
Bana hesap soramazsın oduncu.

Ne düzenim kaldı, ne ağız tadım
Bir adım gelsen de, koşsam beş adım,
Özüyle sözüyle insandır adım
Menzilime varamazsın oduncu

Sevgi diyarında gezer taylarım
Senin gibilere vâh’ım, vay’larım
Hüzzama kurulsa sazım, neylerim
Bu diyardan süremezsin oduncu.

3.HAZİRAN. 2009 - Kırşehir