Seninleyken, o kadar temkinliyim ki;
üzüleceksin, ağlayacaksın diye
ödüm kopuyor!
Dalından koparıldığı an solacak,
bir çiçek gibisin adeta!
Yıkılacaksın, dayanamayacaksın diye
ödüm kopuyor!
Gerektiği kadar doğal ve içten
davranamıyorum senin yanındayken.
Gideceksin, dönmeyeceksin diye
ödüm kopuyor!
Tutumuna o kadar çabuk alıştım ki;
Gerçekten neye üzgün olduğunu,
fark bile edemiyorum.
Kızacaksın, yıkacaksın diye
ödüm kopuyor!
Bütün bunların sonucunda seninleyken,
biraz dikkatsiz davrandığımı düşünüyorum da;
Paralayacaksın, harcayacaksın diye
ödüm kopuyor!
14.04.2004 12.00
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 3.1.2007 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!