Ödüm Kopuyor Şiiri - Ramazan Eroğlu

Seni görmediğim gün
Ruhum daralıyor
Seninle ayakta duran bedenim
Sensiz fırtınaya tutulmuş
Dalgaların elinde
Oyuncak gibi
Bir sandal misali
Sağa sola gidiyor
Sırtımda sanki
Dağlar varmışçasına
Taşınmaz yükler
Beni eziyor
Verdiğin ümitlerle
Gönül bahçemde açan
Güller titriyor
Yaprak yaprak dökülüyor
Güneş zamansız batıyor
Karanlık içimde at koşturuyor
Seni arıyorum
Seni arıyorum
Hasretine dayanamıyor
Ateşlerde yanıyorum
Seni seviyorum diye
Sesimin çıktığı kadar
Bağırmak istiyorum
Kendimi tutamıyor
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum
Seni seviyorum
Diye haykırıyorum
El yordamıyla
Gitmeye çalışıyorum
Dikenler ellerimi kanatıyor
Kalbimin sesini duyuyorum
Çıldırmış bir kuşun kafesini
Parçalamaya çalışması gibi
Kalbim göğüs kafesinde çarpıyor
Seni bir daha görememe
Korkusuyla ödüm kopuyor.