Ödüm kopuyor Şiiri - Birkan Demirci

Darılırsın bana, küsersin gönül,
Çatma o kaşını, dağ olur gönül,
Yara üstüne yara taşır bu gönül,
Her an kırılır, ödüm kopuyor.

Kimse bilmez içimdeki derdimi,
Sinemi dağlayan aşkın kederini,
Yandı kor alev, söndürmedi beni,
Ateş sarıyor, ödüm kopuyor.

Hayal biter, kader vurur darbesini,
Üşüyor insan, kaybeder hevesini,
Yıldızlar süsler karanlık diyarını,
Yol kayboluyor, ödüm kopuyor.

Kapı açılmaz, düşersem sessizce,
Vuslat uzak bir rüya, erişilmezce,
Karanlık çöker, umut kesilmezce,
Gece doluyor, ödüm kopuyor.

Darılırsın, kalbim kırılır diye,
Söz söylemem, sen incinirsin diye,
Çatma kaşını, susarım diye,
Hüzün büyüyor, ödüm kopuyor.

Gönül yara doldu, deva bulanmaz,
Kimse bakmaz, içte yangın durulmaz,
Sinemi delen acı bir an yorulmaz,
Ateş sönmüyor, ödüm kopuyor.

Yerde kış, gökte yıldızlar kaybolmuş,
Çöl misali sevda bir hayal olmuş,
Umut kırılır, kader bana dar olmuş,
Gece çöküyor, ödüm kopuyor.

Diyar vuslatsız, karanlık yoldaşım,
Kapı kapalı, düşersem sırdaşım,
Sözler yarım, korkudur arkadaşım,
Gün doğmuyor, ödüm kopuyor.