Ödüm kopuyor.! Şiiri - Mümin Türüt

Deli taylar kadar özgürdü yüreğim,
Kement vurmaya gelmeyecek kadar sınırsız sevmenin ne olduğunu benden iyi kimse bilemez.
Severdi, karşılıksız ve bir o kadar saf.
Üzerinde titrerdi sevdiğinin.
Şimdi martılara atıyorum sevdalardan kalan kırıntıları,
Kalabalıklar içerisinde yalnızlığı çekiyorum içime.
Nefes nefes ölüyorum.
Yüzümde sinir bozucu bi tebessüm,
Fark edilmesin diye umursamaz davranıyorum.
Gülüyorum, eğleniyorum ama hiç kimse duymuyor sevdaya dair bir kelime.
İnsanlar gülen yüzüme odaklanıyor ve farketmiyor gözlerimde ki hüznü.
Sakladım ne kadar hüzün varsa gözbebeklerimde.
Hal hatır sorana iyiyim diyorum,
Sebep sorana kader ama kimse bilmiyor bu adam yüreğinde ne eder.
Gözlerimde donup kalan her damla yaşın hesabınıda, sızısınıda bir ben biliyorum.
İçime açıldım, dışa kapandım,
Biri çıkacakta seni seviyorum diyecek diye ödüm kopuyor..!