Sevgiyi öyle istiyordu ki kalbi,
Azgın fırtınalara dayandı.
Karda da, tipide de,
Buzlar altındayken de,
İçin için hep yandı.
Ümitle bekledi
Teslim olmadı, sevgisizliği seçmedi
Aşka susamış olan yüreği
Çöller ortasında yıllarca kaldı,
Hiç vazgeçmedi.
Tanrı onu izliyordu
Sınıyor, sınıyor, sınıyor,
Sevgilisini ondan gizliyordu.
Sonunda muradına erdi.
Yaradan sabrının karşılığında ona
Büyük ödülü gönderdi.
(22.3.2001)
Ümit Kilislioğlu ÖzgerKayıt Tarihi : 5.3.2004 20:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!