Ödül Şiiri - Mesut Çiftci

Ödülümsün,
Senin yokluğun benim ödülüm.
Seni bir daha görememek,
Ne büyük mutluluk!
Hey hat!
Sesini duymamak kulaklarım için paha biçilemez bir hazine.
Gözlerim yokluğunla görmeye başladı dünyayı,
Yokluğunla özgür kaldı ruhum.
Teşekkürler sevgilim.
Ne iyi ettin,
Beni sensiz bıraktın.

Sana yazdığım aşk şiirleri ile tutsak ettim kendimi,
İsmi sen olan zindana kapattım ruhumu.
Seni severek hayattan kaçtım,
Kendimden ve baharda da.
Tüm çiçeklerimi soldurdun gönül bağımdaki,
Yaşama hevesimi yitirdim, seninle
Bana bir ömre mal olacaktın.
Teşekkürler sevgilim.
Ne iyi ettin,
Beni sensiz bıraktın.

Seninle tanıştım tanışalı,
İlk defa huzurlu kalbim,
Ben ilk kez gülümsüyorum bahara ve çocuklara,
İlk kez kıpır kıpır ruhum.
Sanki yeni doğmuş gibiyim.
Sanki özgür kalmış bir mahkum gibi.
Sen yokken ben çok iyiyim.
Teşekkürler sevgilim.
Ne iyi ettin,
Beni sensiz bıraktın.