Ödleğin Cenazesi Şiiri - Nilay Bekkaya

İçmediğin biranın köpüğünü, aşığının tutmadığın elini,
Öpmediğin dudağı yuhaladık mı paçavra kardeş?
Kazanabilseydin keşke övündüğün mertliği
O zaman en önce biz alkışlardık seni;

< Olmayan sikinle kaç kulak tıkadığını dillendirmeseydin!
Yaşamadığın hayatı ödüllü romanlara eş tutmasaydın keşke.

“İşte bu kadar millet, ben yaptım oldu!”
“Tüy diktim bokuma, oturdum üstüne.”
Demeseydin,
Ateş etmeseydin gençliğe,
Olabilirdin bu tabloda.
Sana tatlı işitilen bu namus kavgasını (!)
Tadında bıraksaydın;
Olabilirdin bu tabloda.

İyi insan olmak yakışamadı sana canım (!)
Hakkıyla yapmakla kalmadın,
Hakkından geldin amacının.
Eh işte koştun, kırdın bacağını,
Uçmaya dizaynın bile sınırı var koşmakta;
Senin yoktu!
Kaptı sahibin tüfeğini;
Şimdi ölüme mahkum her beygirin ömrünce yediği elmalardan daha lezzetli sözler işiteceksin,
Ama çıkaramayacaksın keyfini.