Odin'in Laneti Şiiri - Serdar Elmas

Anılara dönüyor yüreğim bu gece
anılar koparmaya çekindiğimiz çiçekler gibi
bilmiyorum hatırlıyormusun
bunları sana neden yazdığımı da bilmiyorum
aptal mısın sen diye çok soruyorum kendime
niye koşturuyorsun bu kızın peşinden
niye unutamıyorsun diye
senin başkalarını sevdiğini bilsem bile
o seni sevmiyor hatta istemiyor diyorum
ama dinletemiyorum inatçı yüreğime
sensizliği acıtamıyorum
hatırlıyor musun?

eylülde ne de çok şey bıraktık
ne kadar güzeldi o gitar çalışın
sende özgündü herşey
bir benzeri yoktu ve olmayacaktı zaten
sıcak bir çay içmek bile elinden
gözlerinden mutluluğu
hani yazmıştın ya
'ne zaman seni özlesem
annemsiz kalmak korkuları gelir çocukluğumun' diye
senin içinde olduğun şiir başkaydı
hatta öteydi şiirden

ve benden.....

oysa ne de sıcak tutuyordun ellerimi
omzuma dökülen saçlarının tazeliği
kokusuydu beni kahreden
ama korkma üzülmem
ağlama çünkü....
senin yerine her gece ben...
bendim o! gerçektim...

hatırlıyor musun?
seninle yediğimiz o mantar soteyi
yalnızdık belkide bir yemekte ilk defa
ve ardından birlikte yaptığımız yolculuğu
birliktemiydik? tekmiydik? yoksa ayrımı?
kestiremiyorum şimdi.
ya soğuk bir muğla akşamında yediğimiz kokoreç
ya içtiğimiz konyak

şiirlerimi hatırlıyormusun?
ve ağlattığımı seni
hiç bir şey ama hiçbir şey ölüm bile
acıtamaz beni senin kadar
senin ağlaman kadar

ya dertleştiğimizi hatırlıyormusun
hani aileni anlatmıştın bana
ve yine ağlamıştın
anneni,kavgalarınızı,kaçmak gitmek istediğini
biliyormusun ben o evden hiç gitmek istemedim
orada senin yanında bir dolap bir kitap bir ayna olmak istedim
kıskandım tüm eşyaları
resminse özellikle oradaydı sanki
uyumamak için o kadar çok neden vardı ki
hissetmek için...

koluma girişlerini hatırlıyormusun
gerçekten arkadaşmıydık
anlamak seni....
ne de zor
bu aşk
ne de bitmez bir hastalık
her nefes alışım odin'in laneti!
uyumak sensizliğimdi.