Gel Dostum;
Güneş’in-Ay’ın; bulut-yağmur ve toprağın,
Ağacın-dalın-oksijen üreten yaprağın,
Ömrünce tüm bünyene kan basan yüreğin,
Hakkını öde !
Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta