Ödeyemezsin Dostum Şiiri - Muammer Oytan

Gel Dostum;
Güneş’in-Ay’ın; bulut-yağmur ve toprağın,
Ağacın-dalın-oksijen üreten yaprağın,
Ömrünce tüm bünyene kan basan yüreğin,
Hakkını öde !

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Rahmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!

Gel dostum;
Tanrı nimetleri: sebze-meyve ve darının,
Türlü dertlere devâ olan kudret narının,
Her çiçekten öz alıp bal yapan arının,
Hakkını öde !

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Himmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!

Gel Dostum;
Hayat veren, cana can katan bir damla suyun,
Mucize organların ve hatta tek bir tüyün,
İnsana has güzel duygu-ahlâk ve huyun,
Hakkını öde!

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Rahmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!

Gel Dostum;
Aklın-fikrin-vicdanın; daim dolaşan kanın,
Tanrı’nın kendi ruhundan üflediği canın,
Alınan her nefes- yaşanan her ânın,
Hakkını öde!

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Himmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!

Gel Dostum;
Milyarlarca kişide farklı benlik ve özün,
Elin-ayağın-kolun-dizin ve gören gözün,
Her parmaktaki mucize gibi farklı izin,
Hakkını öde .

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Rahmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!

Bak dostum;
OYTAN Muammer, kalbindeki Tanrı’ya aşkın,
İbâdet etmek arzusu yüreğinden taşkın,
Nefsine zulmetmiş olmaktan hüzünlü-şaşkın,

Nimetinin tek zerresi ödenemez Yâ Râb!
Himmet etmezsen Cennet’e gidilemez Yâ Râb!