Odamın Penceresi Şiiri - Zuhal Aksulu

Bir ben varım odada
Bir de yansımam
Kirli camda...
Yağmur izi, parmak izi, baş izi
Yİne pencere leş gibi olmuş
Sanki ışıklar biraz daha solmuş.
Neleri gördüm o pencereden
Bir yıl boyunca
Çoğu zaman perde arkasından
Koşanlar, gülüşenler, düşenler
Kolkola, sarılmış, öpüşen sevgililer...
Ne maçlar izledim
Ne artistik pozlar
Kendini göstermeye çalışanlar...
Yağan ilk kar
Gece simsiyah şimdi
Sanki saklanmış yıldızlar
Eskişehir yolu yine kalabalık
Vızır vızır arabalar
Kimi otobüs, kimi kamyon
Kimbilir ne umutları, sevinçleri
Hayalleri taşıyorlar.
Karşı kentin ışıkları yanıyor
Hepsi birer yıldız olmuş sanki
Biri sönüyor, biri yanıyor
Yıldız kentte insanlar
Sahte düşler, satılık sevgiler yaşıyor
Onlar bizden farklı hava soluyor
Bir ben varım odada
Bİr de yansımam
Kirli camda
Ne eskişehir yolundaki arabalar
Ne onların egsoz dumanı
Ne de yıldızkentlilerin satılık havası
Bir ben varım şimdi
Bir de gecenin karası..

'Yurt odasındaki camdan manzaralar...'