Odamdaki Kurumuş Gül'e Şiiri - Yunus Koçak

Sahra'nın ortasında bir kum tanesi olmaktı niyetim
Biçilmiş bir kaftandı bize ölüm
Yarısı kırık saksıdan fışkıran benim düşlerimdi
Her sabah güneşi soyardı hırsız kalbim
Birde kurumuş bir gülü sulardı

Zordu bu çağda güvenmek
Merdivenin hangi basamağı çürük sorusu, hep boş bırakılırdı.
Pencereme defalarca çarpan sinekti inadım, inatçıydım.
Beynim yarasalarla dolu bir ambar
Ama, herşeyden önce mezarına yuva yapmış örümcekle de yüzleşmem gerekecek
Ve birazda matematik öğrenmem
Sağır ve dilsiz başaklara inat
Sokak lambalarının aydınlattığı kaldırımlardan sesleniyorum sana
İki damla gözyaşı arasına sıkıştırdım seni,
Seni bilmem ama benim en güvendiğim yere.
Bunları ilkin kime mi anlattım?
Odamdaki kurumuş güle.