Odamda Senden Kalan

Gel bu gece yine...
Gündüzün beyazlığına saklanırsın saflığın ve temizliğinle...
Ancak karanlık gecelerde görürüm seni...
Aya inat, yıldıza inat...
Parıldarsın yaşlı gözlerime ışık saçan tüm benliğinle...
Yanlız bana görünürsün gülümseyen bembeyaz...
Kimse göremez seni benden başka...
Hasretin, özlemin sararken tüm karanlığımı,
usul usul tütersin sigaramın dumanından,
bir bardak rakı ile bir daha bir daha...
Boşluğu avuçlayan ellerim,
ellerini tutar sanki...
Bırakmak istemez bir daha...
Sarılırım vücuduna özlemle,
gidemezsin...
Gitmek istemezsin! ...
Tek vücut oluruz bomboş odada...
Bir başıma ben görünürüm oysa simsiyah,
gün ışığı süzülünceye dek odama...
Perdeden süzüldüğünde güneşin hain ışığı,
görünmez olursun yine...
Güneşe inat, güne inat, mantığa inat...
Ben, aydınlık ve hatıralar sadece...
Odamda senden kalan...