Odam Ve Sensizliğim Şiiri - Gökhan Durgut

Yokluğun eritiyor,varlığımı
görünmeyen izlerim ağrıyor
bazı bir anı giriyor odama,
bana can çekiştiriyor,orada veriyorum sanki ruhumu...
çok zor sensiz kalmak
böyle çaresiz,böyle başa çıkılmaz..
çok zor yaşıyor taklidi yapmak,
keyfimin kaçması gözlerim gülerken,
çok acıtan bir sen düşerse aklıma,
kalbim vücudumu titretiyor..
önce sana alıştırdı hayat,
sonra sensizliğe..
daha ne kaldı alışacak
kime alışılır ben kendimi cesete benzetmişken..
kendimi unutmuşken..