Odam karnlık...
Çaresizlğim sel gibi yuttu bütün aydınlığımı
Sen alıp götürürken son lambayı.
Gözlerimi sonsuza değin açtımsa da göremedim elinden düşürdüğün sefil kıvılcımı.
Odam karanlık...
Gözlerim açık mı değil mi, bilmiyorum!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta