Odam Şiiri - Tarık Öcalan

Bir eylül akşamı yanlızlığı taşıyor, odam
Duvarları, sigara dumanından siyah bir elbise giyinmiş
Avizesinde hiç parlayamamışlığın burukluğu
Radyosunda, hiç bitmeyen bir ayrılık şarkısı

En karanlık gecesini yaşıyor yine odam
Unuttu biliyorum, güneşin doğuş ve batış saatini
Yatağım, hiç açılmamışlığın düşmanlığında
Perdelerim, unutulmuşluğun tozlarını atıyor omuzlarıma

Ve bu odada ben!
Ben, en çok kalemim ve kağıdımı sevindiriyorum
Onlardan başka dostum kalmamış odamda
Onlarda yoruldu, bu bir odada kendini anlatamayan adamda

Ey zaman! Yoruldum, bittim,tükendim
Bedenim bitkin, saçım, karları kıskandıracak beyazlıkta
Ya çare bul açtığın bunca amansız yaraya
Yada bırak beni, bir zamanlar dost olduğum odamda