Odam Şiiri - Ecir Demirkıran

DUVAR.....
Gözünden nuru çekilen nesne.
Ey ruzgar akıt göz yaşını.
Ne iğrençsin dayanılmaz nefesine.
Kalın örtülerle ört ,günahkar gidişini
.
PENCERE.......
karşımda oynayan rekkase.
Ey zincire vurulmuş fikir.
Takıldı kaldı heves bir nazik sese.
Hayat melane, ve soysuz devir.
Gök içimde yol yıldızlar yolcu.
Meçhulde bir han,mutlu bir belde.
Çöl istemez oldu bulutlardan su.
Tayfalar isyanda batan gemide
Kuşun gönlünde yer eden heves.
Bir katre göğsünden, taşar evrene
Dünya çırpınışına daracık kafes.
Bu sanat sanatı hakken bilene.
Hayat duyguya barınan tutku.
Son demde boğazdan fışkıran nefes.
Toz pembe hayat bunuda yuttu.
İdamlık oldu hakka giden ses.
Bu bir yığın kemik,haşmetli insan.
Fikir ökçe sini almış yürümüş.
Geride kupkuru iskelet kalan.
Bir salki salda hayat çürümüş.
Ecir DEMİRKIRAN
BeğenBeğen · · Paylaş
Ecir Demirkıran