Odalar Şiiri - Ali İhsan Karataş

Her biri sessiz bir diğerinden,
Karanlık gecede suskun odalar.
Dert ortağı gibi sarar derinden,
Dost oldu her demde,soğuk odalar.

Yıpranmış duvarlar,belli izleri,
Eski toprak gibi,eski odalar.
Yaşlanmış,belli ki tutmaz dizleri,
Onlar hep yanında,yoldaş odalar.

Kimleri yolladı burda yazılı,
Dili yok,konuşsun dilsiz odalar.
Aşıklar uğruna name kazılı,
Saklar tabanında,sırdaş odalar.

Kimi eğlenirdi,kimi gülerdi,
Sevince,şahitti yıllar odalar.
Kimi,dert yüzünden yaşı göllerdi,
Kahrınla ağlardı,senle odalar.

Taşlaşan kalplerde,dört duvarsın sen,
Bilmezler dostluğu,aşkı odalar.
Sevmeyen anlamaz,seversem ben,
Anlardım,sevdanın adı, odalar.

Uzak bakmak değil,yaşamak lazım,
Yalnız gecelerde,bulur odalar.
Hisli yazılmışsa başına yazın,
Umut,ocak olur,sensiz odalar.

Giderken ayaklar geri dönerse,
Bil çağıran dostun,canın odalar.
Duvar,sensizliğe yanıp,öterse,
Eğer boynu susar,yarim odalar...