318 no.lu oda
babamız hasta
burada yatıyor....tüm düşünce fikir
merak endişe bir bir
geçmişin anıları koşup geldi
sevinçten-kederden ayrılıklardan yana
kimbilir..kimimiz ağladı
gizli gizli bir yerlerde
kimilerimiz yalvardı içli içli
hangilerimizin duası vardı
sabahları gelmaz gecelerde
ve hangimiz itiraf etti çirkinliklerini
ve hangimizin ötelere uzandı düşünceleri..
318 no.lu oda
damla damla umutlar serili
bir hemşirenin elinde serum gibi.
odanın giriş sağında pencere önünde babamız..
ziyaret saatlerinde,
sık sık hücum eder anılar gözlerimize.
biryerlere savuşuruz sırayla.
kimimizin yüreği dağlanır,
birilerimizinde sözleri boğazında takılır.
en çok nerede hıçkırıklara dalardık
ve en çok nerede bükülürdü bellerimiz.
tatlı dil acı dil senfonisi çalar koridorlar
gerilimli kaçışlar...feryat figan
bağrış çığrış diğer odalar
beyaz çarşaflı yatağı kefeni olmuş
genç bir kızın
gözyaşlarını tutamaz babam
ve acının en genci sarar odayı
genç-ihtiyar demez ölümün eşiğinde.
318 no.lu oda da yatıyor babam
hayat ve ölüm çizgisi hep ince kaldı
hep ince kaldı...
14.03.1997 / ankara
mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
o odaları benden iyi kim bilebilirki o odalardan birinde kaybettim annemi(25 05 2005) te 34 gün o odalarda bekleyerek.
gözyaşlarını tutamaz babam
ve acının en genci sarar odayı
genç-ihtiyar demez ölümün eşiğinde.
318 no.lu oda da yatıyor babam
hayat ve ölüm çizgisi hep ince kaldı
hep ince kaldı...
saygılar.
münevver düver
TÜM YORUMLAR (7)